[Kryształy Czasu] Księga Kathrana

[Evandril]

Strzała Eillis nie przeleciała nawet kilkunastu metrów, kończąc swój lot na posadzce komnaty. Dziewczyna była zbyt słaba by oddać celny strzał w kierunku czarnoksiężnika, a ból stawał się coraz większy.

Kathran wypowiedział kilka słów i nagle Pavcioo podniósł się z marmurowej posadzki. Był teraz jednak martwiakiem który zmierzał w stronę Endrila by go zabić, a czarnoksiężnik kontrolował każdy jego ruch.

[Serge]

Gortni

Krasnolud poczuł na nowo moc w swoim ciele. Złapał za swój topór i szybko podbiegł do zajętego przeciwnika. Zamachnął się mierząc w czerep truposza. Miał nadzieję, że dzięki czarowi Endrila uda mu się zadać ostateczny cios. Kątem oka dojrzał martwego Pavciaa kierującego się na druida.

[Sergi]

Endril

Półolbrzym natychmast ciął swym mieczem po głowie swego dawnego kompana. Równocześnie z tym rzekł z gniewem w głosie do czarnoksiężnika.
- Za to co teraz zrobiłeś, poćwiartuje twoje truchło nim zginiesz- Oczy jego płonęły chęcią zemsty, oraz pragnieniem krwi. Nawet jeśli miałaby to być krew takiej maszkary.

[Serge]

- Dalej, Endril - ruszamy!!!!!!!!!! - krzyknął krasnolud patrząc na czarnoksiężnika. Podniósł topór gotowy by oddać celny cios.

[Evandril]

Pavcioo nie był szybszy niż ostrze druida i po chwili ich dawny kompan leżał bez głowy przed Endrilem. Gortni dopadł do Kathrana i z wielką furią podniósł swój topór do góry. Nagle wielki piorun raził nieumarłego czarnoksiężnika. Siła pioruna była tak silna że odrzuciła go tuż obok Eillis. Dymiący czarnoksiężnik, już prawie bez twarzy, podszedł do elfki i wyciągnął swą trupią dłoń kładąc jej na ramieniu. Chwilę potem Eillis zaczęła się wić a jej twarz i całe ciało powoli starzeć. Kathran wysysał jej energię życiową próbując przywrócić sobie witalność.

[Sergi]

Endril

Półolbrzym widząc czyn czarnoksiężnika rzucił sie pędem w jego stronę.
Gdy był już na tyle blisko aby atakować ciął swym mieczem tak aby przepołowić swego wroga. Jeśli to nie pomagało starał się jak najwiecej ciosów zadawać w jego tołów.

[Serge]

Gortni

- Endril - załatw go!! Jesteś bliżej...Zanim ja dolecę, to on ją zabije...Zetnij mu ten kościsty łeb, przyjacielu!! - Gortni krzyczał do druida który wciąż trzymał swój magiczny miecz w dłoni. Po tych słowach krasnolud również ruszył ku Kathranowi, jednak wiedział że Endril będzie szybszy.

[Evandril]

Endril podbiegł do leżącego czarnoksiężnika który wysysał energię z Eillis. Jednym wprawnym ciosem odciął mu głowę, która potoczyła się pod nogi nadbiegającego krasnoluda. Reszta ciała padła nieruchomo na podłogę a Eillis odzyskała energię k?órą wysysał Kathran i znów była młoda. Wciąż jednak wiła się z bólu. Jej żołądek wciąż niesamowicie bolał.

Gortni i Endril mięli powody do zadowolenia. ich największy wróg leżał pokonany z odciętą głową.

C.D.N. jutro rano!

[Serge]

Gortni

Krasnolud spojrzał na Eillis. Było mu jej naprawdę szkoda, jednak cieszył się, że nie zginęła z ręki czarnoksiężnika:
- Zajmij się nią Endrilu...Wylecz jeśli możesz...Ja rozejrzę się po tej komnacie...Może znajdzie się coś wartego uwagi... - krasnolud oparł swój topór o ścianę i ruszył do przeszukiwania sali. Chwilę potem rzekł do przyjaciela:
- Drirerin jak zwykle przez całą walkę się chował...Przydał nam się niesamowicie... - uśmiechnął się pod nosem i wrócił do poprzedniego zajęcia.
Cieszył się że było już po wszystkim. Czuł jak zaklęcie furii opada z niego z sekundy na sekundę. Żałował trochę, że Pavcioo nie przeżył tej wyprawy, miał nadzieję, że druid szybko uzdrowi ich wspólną przyjaciółkę.

[Sergi]

Endril

Półolbrzym uklękł przy wycieńczonej elfce a swój miecz odłożył na posadzkę obok nieprzytomnej Eillis. Druid zaczął się już uspakajać, po chwili już całkowicie zapanował nad emocjami. Zaczął w myślach przypominać sobie zaklęcie leczenia, równocześnie z tym wyciągnął z plecaka miksturę i wlał ją w gardło elfki. Zaczął wymawiać słowa czaru i leczyć ją przy pomocy zarówno eliksiru i magii. Gdy zakończył zajął się także resztą żywych kompanów, a siebie uleczył na końcu. Spojrzał na ciało bez głowy, należacego do ich druha po czym rzekł do reszty: Zabierzemy jego ciało i pochowamy pod dębem, będzie to dobre miejsce- powiedział to w taki sposób że wiadomo było że nie da mu się tego wybić z głowy. Zamyślił się przez chwile po czym dodał.- Gortni bierz księgę i wynośmy się stąd jak najszybciej to możliwe.

[Bielik]

Zawsze jak mnie nie ma to wy zaczynacie odpisywać

Direrin

Dziękuję za pochwałę. Ale zapamietaj ja nie jestem wojownikiem tylko
złodziejem.- mówię do krasnoluda.
Trzeba by było skołować jakiś lepszy łuk bo z tego umarlaki sobie nic nie robią- mówiąc do siebie wkurzony swoją bezsilnością wobec truposzy.

WRRRRRRRRRRR

[Pavciooo]

Hehe czyli jednak MG mnie ukatrupił przez ten tydzień Może jakieś streszczenie co się działo?

[Evandril]

Krasnolud krzątał się za sarkofagiem Kathrana wypatrując czegoś co mogłoby się im przydać. Niestety, oprócz kości, resztek ciał i pordzewiałej broni nic nie udało mu się znaleźć.

Eillis powoli wracała do zdrowia dzięki zabiegom Endrila. Co prawda żołądek wciąz ją bolał, jednak nie był to ból uniemożliwiający chodzenie czy jakiekolwiek inne działanie.

Drirerin trzymał się za obolałe żebra, jednak oprócz Gortniego elf był najmniej poturbowanym w walce.

Ciało Pavcioo, zesuszone i z odciętą głową leżało na posadzce niedaleko druida.

[Serge]

Gortni

Skoro nic nie udało się znaleźć, krasnolud skierował swe kroki ku leżącej na małym stoliku księdze. Miał nadzieję, że gdy ją weźmie nie wydarzy się nic złego. Potem wraz z kompanami postanowił wynieść się z krypty czarnoksiężnika.

[Evandril]

Gortni podszedł do księgi i wziął ją powoli w obie dłonie. Księga był bardzo gruba, oprawiona w ludzką skórę. Krasnolud nawet nie zaglądał do środka. Szybko schował ją do plecaka. Nic się nie wydarzyło. Było cicho i spokojnie. Gortni doszedł do wniosku że zabranie księgi nie wywoła kolejnego ataku jakichś sił nieczystych. Zbliżył się do swych kompanów. Drirerin pomagał iść Eillis która nie czuła się jeszcze zbyt dobrze, a Endril zabrał ze sobą ciało Pavciaa.

Nic nie zakłócało ich drogi powrotnej na powierzchnię. Szli pogrążeni w milczeniu, jakby każde z nich na swój sposób próbowało ogarnąć to wszystko, co wydarzyło się niedawno w komnacie Kathrana. Po kilkunastu minutach byli na powierzchi. Gdy tylko pojawili się obok dębu krypta znów rozpłynęła się w niewidzialności.

Gdy wyszli na zewnątrz przywitała ich paskudna pogoda. Było grubo po południu, chmury były ciemne i nisko zawieszone. Padał gruby, zimny deszcz i wiał północny wiatr. Od czasu do czasu niebo pobłyskiwało i pogrzmiewało niespokojnie. Byli sami na polanie przed dębem. Po krypcie nie było śladu.

[Serge]

Gortni

- Pogoda pod psem - rzekł do kompanów patrząc jak kolejne krople deszczu tworzą na jego ubraniu mokrą układankę. Co chwila przeszywał go zimny, porywisty wiatr. - A było tak pięknie nim weszliśmy do środka...
Krasnolud wyrwał się z rozmyślań i spojrzał na Endrila:
- No więc jakie plany, drogi druidzie?... - Gortni rzucił okiem na wielki dąb - Chowamy tutaj naszego przyjaciela czarnoksiężnika??
Krasnolud oczekiwał na odpowiedź swego kompana, w międzyczasie zobaczył jak Drirerin wraz z Eillis chowają się pod dębem. Deszcz i nienajlepsza pogoda sprawiły, że Gortni wpadł w jeszcze bardziej grobowy nastrój.

[Bielik]

Direrin

Nareszcie na świerzym powietrzu- mówię głęboko oddychając. Po chwili pomagam Eillis znaleźć odpowiednie miejsce w którym mogła odpocząć.
Teraz wystarczy tylko pogrzebać ,,nie do końca po naszej stronie" Pavciaaa i wrócić do maga z księgą.- mówię masując dłońmi żebra.