[HoMM III] Marsz Zmarlych (sesja zakończona)

[Arxel]

Sol

- Jak mogliście zaatakować posła? Czemu? Czemu nikt nie rozumie? Czy nic na świecie nie jest proste? Czy wszyscy muszą wszysko utrudniać? Przecież starałem się robić dobrze? Dlaczego nie posłuchali? Mamrotał do siebie w drodze do lochu.

[Kurgan]

Kurgan
Hm... dobrze, niechaj tak bedzie... Niemoge ci jednak zagwarantowac ze bede z wami do konca jako sojusznik, po prostu przyjmuje lepsze propozycje
Nakazuje wojskom przygotowac sie do wymarszu.

[CoB]

Xyron

Starając się nie okazywać bólu, był go oduczony jako zabójca, rzekł do Tatalianki z groźbą w głosie: - Co z Katarzyną?! Czemu jej nie pomagasz?! Co z nią?! I starał się wstać mimo bólu i rozejrzeć po polu bitwy...

[Dhagar]

Dace

Minotaur pokiwał głową i dał rozkaz do dalszego marszu. Skoro ci na zamku nie chcą rozmawiać ich sprawa. Kierunek marszu - dalej ku ostępom. Ku grabieżom i w poszukiwaniu przygód i tępieniu nieumarłych.

[Pavciooo]

Bron:

Widząc, że negocjacje zakończyły się sukcesem, rozkazał wojsku maszerować za armią Dace'a

[Mr.Zeth]

Zash:

Ok! Ale bedę dopiero w poniedziałek...

Nekromanta podszedł do zwłok bohatera i przyjrzał się im. Słyszał kiedyś o tym, jak inni nekromanci czynili ze swych wrogów sługi lub chociaż ich przepytywali... Zash skupił sew mysli i spróbował przywolać z powrotem duszę bohatera celem przepytania go. A nuż będzie wiedział coś, co wspomoże go w poszukiwaniach? W razie czego zawsze moze być przewodnikiem po pieczarach... ale czy to mu się uda?
Tak czy inaczej w zamyśle Zasha jest dalsza penetracja jaskini...

[Nadir]

Zash:
ok. Co do skilli wybieraj adv wisdom albo adv water magic
Mimo silnych prób przywołania duszy bohatera nic nadzwyczajnego się nie stało. No może poza pojawieniem się dziwnej mrocznej postaci którą poznałeś w zamku.
Złe wieści Zash. Barbarzyńcy zdradzili nas i przystali do armii Nighonu i Tatalii. Kierują się w stronę zamków magów, zapewne po to by prosić ich o wsparcie...

Dace&Kurgan&Bron
Podróżowaliście razem w stronę zamków magów. Podróż nie była różowa. Orki wrzeszczały na jaszczuroludzi, Gobliny próbowały ujeżdzac wiwerny, które co rusz je zrzucały. Harpie skrzeczały na Thunderbirdy, a Cyklopy w mroku Darknessdragonow co trochę potykały się i padały na ziemię...
A do stolicy czarodziejów jeszcze paręnaście dni drogi...

Xyron:
Katarzyna nie potrzebuje mojej pomocy. Zresztą to ty jesteś dla mnie najważniejszy. Po tym co zrobiłeś... Leż głuptasie! Jesteś czlowiekiem! Muszę cię uleczyć albo twoje nowo rozpoczęte życie skończy się zanim go dobrze posmakujesz... czarodziejka była mocno podekscytowana cała sytuacją.

Sol:
Dobrze? Ha! Najpierw wmawiasz nam, że chcesz atakowąć nieumarłych, później twoje jednostki umierają nie wiedzieć czemu... Ładnie byś nas wystawił gdyby nasze wojska za tobą poszły. Demony sobie znikły a dzielni Nighonscy wojownicy będą umierać za demona? Niedoczekanie twoje! powiedział jeden ze strażników patrząc na ciebie.

[Kurgan]

Kurgan:
Co to za cyrk do cholery ?
Znajduje jednego z goblinow ktory chcial ujezdzac wiwerne i tak by reszta widziala obcinam mu glowe.
Dobrze, a teraz sluchac mnie, macie isc za tymi armiami nie mieszac sie, ja bede jechal z przodu z dowodctwem, gdyby cos sie stalo cofne sie wydawac rozkazy.

[Dhagar]

Dace

Wciąż kieruje się ku stolicy tower. Lecz wybiera drogę trochę okrężną mając nadzieje na łupy lub dodatkowe jednostki.

[Arxel]

*Chwilowa amnezja:D Jak ci się podoba watek to poprowadź dalej. Jak nie to trudno:D*

Patrzy na strażnika zamglonym wzrokiem.- Co? Jaka armia? Co za demon? Ja nim jestem? A wy kim jesteście? Skąd się tu wziąłem? Nieumarli? Oni tu są? Zabierzcie mnie stąd. Ja ich nie cierpie. A ja kim byłem? Ja nie pamiętam. Byłem kimś waznym czy kimś nieważnym? Możecie mnie gdzieś zostawić w samotności. Ja muszę sobie dużo przypomnieć. Co się ze mna stało?

[CoB]

Xyron

Xyron... Ifryt, który na nowo ożył... Spojrzał z gniewem i błędnymi ognikami w oczy Tatalianki, która próbowała go uspokoić, ale z wrodzonego pragmatyzmu spokojnie się położył... Zaczął się zastanawiać, co stało się z jego armią, ale po chwili wyrzucił z siebie te myśli - to nie było teraz ważne... Zaczął zastanawiać się nad zaufaniem tej Tataliance... Był teraz człowiekiem, mógł patrzeć na nią, jak na kobietę... I oczywiście zrobił to nasycając wzrok burzą jej czarnych włosów, ciemnymi oczami i pełnymi ustami. Jej jasna karnacja wyglądała niezwykle egzotycznie... Była trochę niższa od niego, jednak wyglądała jakby była tęższa. Xyron - asasyn - nie mógł dużo przybierać na wadze, jego mięśnie były raczej elastyczne, niż silne... Ale kiedy patrzył w dół, coraz niżej, zachwycił się kształtnością piersi tej kobiety, prawie zaniemówił... Z tymi wypukłościami w szacie wyglądała niezwykle kusząco... Obrazu dopełniały nogi, może nie najpiękniejsze, ale prowadzące do szerokich bioder Tatalianki...
Mężczyzna nerwowo polizał spieczone wargi językiem i przymknął oczy. Walczył z tym uczuciem, które go ogarniało... Jako zabójca nie mógł się temu poddawać... Chociaż? Czy był jeszcze tą osobą, którą był kiedyś? Coś mu mówiło, że w pewnym sensie tak, ale popełnił największą zbrodnię asasynów - zabił swego "zleceniodawcę" - Mefista. Nie, teraz Xyron zaczynał wszystko od nowa... Zemścił się już na demonie dręczącym jego duszę od stuleci, teraz odpłaci innym zleceniodawcom... Którzy wiele lat temu porwali go z rodzinnej wioski mordując wszystkich mieszkańców i przydzielając ich do swojej armii... Armii nieumarłych... Xyronowi pozwolili żyć jedynie dlatego, że był im potrzebny... Od najmłodszych lat był prany z wszelkich uczuć i ćwiczony w sztuce zabijania. Poznawał trucizny, bronie, punkty witalne, ale także historię, heraldykę... Musiał być rozwinięty we wszystkim...
Zaczął przypominać sobie kolejne zlecenia i twarz... Thanta... Nienawidził go całym sercem i wiedział, że Thant na pewno także bierze udział w tej wojnie... Kim był Thant? Wampirzym magiem i jednym z dowódców nieumarłych. To on doprowadził do tego szaleństwa...
Tylko jak go zabić? Tego asasyn nie wiedział. Uczono go zabijać żywych, a nie nieumarłych... Musiał znaleźć sposób...
Wiedźma tataliańska pachniała ostrą wonią ziół... Rumianem i ... makiem? Xyronowi zapach wwiercał się w nos, później do umysłu i działał jak afrodyzjak... Zaczął czuć pozadnie, czego wcześniej nie znał, zimne trupy go nie pociągały, a podczas akcji nie miał czasu na kobiety... Upojony zapachem od Tatalianki przysnął...
I w myślach słyszał jeszcze słabnący głos "nie ufaj nikomu..."

[Pavciooo]

Bron:

Dyscyplinuję wojsko i nadal podążam za Dace'em

[Nadir]

Kurgan&Dace&Bron
Mroz zaczal was dosiegac. Szczyty gorskie byly tuz przed wami. Tak jak ostatnie miejsce waszej podrozy zbierania sojusznikow przeciw nieumarlym. Nagle niebo rozdarly ryki. Nadlatywaly wielkie niebieskie smoki. I bylo ich sporo, okolo 12...

Xyron:
Xyronie... Obudz sie. Xyronie...delikatny glos czarodziejki wybudzil cie ze snu. Twoje rece,jak i reszta ciala wygladaly juz duzo lepiej. Czary tatalianki ewidentnie podzialaly. Katarzyny nie widziales nigdzie, od czasu feralnego fireballa Mefista. Byliscie sami-nie bylo ani jednego demona,czy jaszczurki bagiennej. W poblizu palil sie ogien. Nieco dalej w lesie bylo slychac jakies szelesty, ale kobieta nie zwracala na nie uwagi. Patrzala gleboko w twoje oczy. Jak dobrze ze sie obudziles... Czulam sie samotna i... przerwala i delikatnie przytulila sie do twojej piersi.

Sol:
HA! Demonie...Nie jednemu juz zmysly odeszly w tych lochach. I nie jeden w ten sposob probowal stad uciec. Ale my juz znamy takich jak ty. Chociaz... Twoj wyglad... Zmienil sie... Czy ty nie jestes chory? Najpierw gina w dziwny sposob twoje potwory, teraz ty sam wygladasz nienajlepiej.. Jakas chorobe do nas przywiozles! To sabotaz! Przyznaj sie a umrzesz szybko i bezbolesnie! straznik wygladal na nieco spanikowanego.

[Arxel]

Sol

- Ja inaczej? Coś pamiętam...kiedys byłem inny! Ale jaki?...Choroba? Nie. Nie choroba, nie. Nie czuję się źle tylko... Mam już pewne podejrzenia! Nikomu się od tego nic nie stanie. A teraz prosze, dajcie mi odpocząć w samotności. Powiedział do strażnika.

[Kurgan]

Kurgan:
Poganiam konia by byc blizej Brona I Dace'a, gdy jestem obok zaczynam mowic:
Niebieskie smoki to najsilniejsze istoty na tej cholernej ziemi, nie sadze zeby daly nam rade, ale mozemy poniesc ogromne straty. Najrozsadniejszym pomyslem bedzie chyba z nimi porozmawiac. Dace, ktos musi kontrolowac twoje czarne smoki, mozna by wykorzystac tych ludzi do rozmowy z tymi bestiami.

[Mr.Zeth]

Zash:

-Czysta fantazja... Idziemy do magów pierwsi! Przy odrobinei szczęścia dojdą do martwego miasta! Jak oceniasz nasze szanse z nimi?- zapytał zjawy, tymczasem kazał wightom (czy co tam mi siewskrzesiło ) sprawdzić resztę korytarzy, moze znajdą coś interesujacego.

Biorę adv. wisdom

[Nadir]

Sol:
Jak tam sobie życzysz... powiedział minotaur. Miał odejść gdy przybiegł do niego jakis troglodyta z pismem. Stażnik przeczytał i odezwał się
.. ale nie teraz. Król wzywa cię na przesłuchanie. Wstawaj idziemy. minotaur otworzył cele i wyprowadził cię na schody.
Do góry! I nie próbuj uciekać! Ide za toba!

Zash:
Są już daleko, ale napotkali pewne niesprzyjajace okolicznosci. Udało mi się nabuntować blekitne smoki przeciwko nim i wlasnie leca im na spotkanie. Nie wiem czy uda im sie pokonac te zjednoczone armie ale z pewnoscia je osłabią. Mysle ze powinnismy umacniac swoje pozycje gdyz moi zwiadowcy donosza o poteznych silach tych armii. Widziano w nich mroczne smoki Nighonu, wiele Hydr Tatalii oraz tyle samo Behemotow barbarzyncow. Nie wspominam tu o pomniejszych jednostach ktorych takze jest mrowie... zjawa wygladala na zaniepokojoną.
Nagle powróciła jedna z wysłanych zjaw. Jej martwy głos nieco cię zmroził, choć nie raz już go słyszałeś. Jakoś wciąz nie potrafiłeś przywyknąć...
Generale odkrylismy wielkie kurhany, krypty i groby w drugiej czesci jaskin! Pozostałe z nas już odprawiają obrzędy by przywołać kolejne zastępy nieumarłych. Ponadto tunele prowadzą na połnoc aż do gór magów...

Dla reszty nieco pozniej.. Musze Zasha i Sola podgonić z akcją...