Serce teściowej – recenzja

serce-tesciowej

Serce teściowej to zbiór opowiadań Rafała Dębskiego wydany w roku 2008 przez wydawnictwo Fabryka Słów. Składa się z jedenastu pozycji reprezentujących różne nurty fantastyki – od fantasy, poprzez historię alternatywną, aż do science-fiction. Kilka z nich, np. Festung Oels, było już wcześniej publikowanych.

Pierwsze opowiadanie, zatytułowane Dlaczego rycerz nie przeląkł się smoka, opowiada o perypetiach rycerza Strzygniewa Strzegonia i jego służącego. Główny bohater wszedł w posiadanie naukowej rozprawy Marcusa Sanctusa Huberathusa poświęconej nikomu innemu jak smokom. Z pomocą wiedzy w niej zawartej, i znającego alfabet sługi, Strzygniew stara się rozwiązać problem królestwa, które nęka taki właśnie stwór. Czy rady mędrca zawarte w księdze okażą się przydatne, to musicie sprawdzić sami.

Drugie opowiadanie – Wilczy dołek, czyli jak zostać smokiem – opisuje przygodę Sir Edwarda, który również zapragnął zdobyć trofeum w postaci smoczej skóry. Niestety już sama biurokratyczna droga do tego nie jest zbyt łatwa. Gdy już sprawy formalne zostaną załatwione, spotkanie z bestią przebiega dosyć szybko i ma dość istotne dla bohatera konsekwencje.

Kolejną pozycja w zbiorze są Fliegritterzy – rękopis pozostawiony w bibliotece w roku 1444, a mający ujrzeć światło dzienne dopiero 2110, gdyż zawiera zbyt wywrotowe treści, by udostępnić je wcześniej. Czytelnicy mają jednak szczęście i już teraz dowiedzą się o tajemniczym zakonie rycerskim, który usadowił się niedaleko zamku Krostenmaedel i przerażających latających kołach nawiedzających okolice.

Żmija na śpiąco to pouczająca historia o tym, że nie wszystko złoto, co się świeci i nie warto wierzyć każdemu napotkanemu czarodziejowi na słowo. Szczególnie jeśli gada coś o śpiących królewnach. Niejeden książę już się na takich okazjach przejechał.

Serce teściowej z drugiej strony uczy nas, że w niektórych plotkach jest jednak ziarno prawdy. Kiedy więc ktoś uprzedza was, że wasza przyszła teściowa to wiedźma – czasami warto się nad tymi słowami zastanowić chwilę dłużej.

O ile poprzednie opowiadania miały miejsce w czasach i krainach dość odległych, o tyle Kura przenosi nas w nieco bliższą scenerię – w czasy carskiej Rosji. Opisuje ona problem tytułowego zwierzęcia, które z nagła pojawiło się w mieszkaniu Antoszy. Co gorsza, z początku ma ono tę przykrą właściwość, że ujawnia swoją obecność tylko jemu – przez co brane jest po prostu za objaw przepicia. Niestety, sprawa nie jest aż tak prosta.

Historia Demonów starszyny Gawriłowa ma miejsce podczas trwania II Wojny Światowej. Major Rusłan Raskolnikow – uczciwy komunista i wyznawca czysto materialnego podejścia do otaczającego nas świata – musi zrewidować swoje poglądy, gdy zostaje oddelegowany na specjalną misję. Jest nią odnalezienie sierżanta Gawriłowa i zdobycie, z pomocą demonów zamieszkujących jego ciało, kontroli nad bronią pochodzącą z innego świata. Opowiadanie to, choć zabarwione również lekko humorystycznie, ma charakter znacznie bardziej poważny od poprzednich i jest od nich dłuższe.

Ósma historia – Invidia – to krótka opowieść-anegdota o miłości, zazdrości i tragedii. Toczy się na dworze księcia Rodriga, a dotyczy władcy, jego żony i jej młodszej siostry. Sytuacje – wydawać się by mogło, bez rozwiązania – rozwiązują goście ze wschodu.

Cena spokoju opowiada o rozmowach pomiędzy skłóconymi normandami i saksami. Oczywiście z nutką fantastyki, w postaci potężnych druidów. Pokojowe spotkanie jest tylko przykrywką – w rzeczywistości to pułapka zastawiona na gości. Zaskakujące rozwiązanie przynoszą, jak zwykle, siły nadprzyrodzone.

Festung Oels jest moim ulubionym opowiadaniem w tym zbiorze. Przedstawia ono niedaleką przyszłość naszego świata, który stanął u progu podboju Marsa. Wśród wielu państw, które uczestniczą w wyścigu, jest także Polska. Prowadzi ona bardzo ostrą i bardzo pomysłową wojnę wywiadów, dzięki której ma wyjść na tym jak najlepiej.

Ostatnią pozycją w książce jest Różaniec z bursztynu, która przedstawia odwieczną walkę Dobra ze Złem, toczącą się akurat w naszych czasach. Jak postrzegani mogą być aniołowie, diabły i ich czyny przez oficerów policji? Czy uwierzą oni w nadprzyrodzoną misję? Jest to chyba najpoważniejsze opowiadanie w książce – odróżniające się sporo w tym względzie od pozostałych.

Ciekawą sprawą jest wybór tytułu zbioru. Opowiadanie, z którego go zaczerpnięto, nie jest jednak ani najdłuższe, ani najciekawsze, ani najbardziej reprezentatywne. Podobnie sama okładka książki, choć bardzo ciekawa – nie ma praktycznie nic wspólnego z treścią zbioru. Czytelnik sięgający po tę pozycję musi więc albo znać wcześniej jej zawartość, albo zrobić to przez przypadek – bo np. lubi teksty Rafała Dębskiego.

Serce teściowej to bardzo przekrojowy zbiór opowiadań. Nie łączą się one w żadną spójną tematycznie całość. Mało któremu czytelnikowi spodobają się więc wszystkie. Z drugiej strony, prawie na pewno każdy znajdzie kilka takich, które bardzo przypadną mu do gustu. Postawię tezę, że na książce tej nie można się ani poważnie zawieść, ani bardzo się nią zachwycić. Ja osobiście byłem bliżej tego drugiego stanu i spora większość opowiadań po prostu mi się podobała.

Tytuł: Serce teściowej
Autor: Rafał Dębski
Wydawca: Fabryka Słów
Rok: 2008
Stron: 376
Ocena: 4+
borg Opublikowane przez:

Wychowany na starym dobrym radzieckim science-fiction oraz poczciwym Commodorku. Fantasy też lubi, szczególnie jeśli za oknem naparzają się magowie.

Bądź pierwszą osobą, która zostawi swój komentarz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.