Praca

[Radżaman]

Radża, ty wiesz o czym mówimy?

o komputerowym składzie drukarskim jak mniemam

[krucaFuks]

No dobrze, to może wytłumacz co ma TeX do DTP? Rozmawiamy o ręcznym składzie tekstu, a nie o pisaniu nowych aplikacji czy tworzeniu zaawansowanych makr usprawniających automatyczny skład zawartości...

[Radżaman]

No tak, TeX wcale przecież nie służy do składania książek...

[krucaFuks]

tak przy okazji, to Adobe InDesign korzysta z TeX'a...

[Radżaman]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ironia

tak przy okazji, to Adobe InDesign korzysta z TeX'a...

Pomyślmy - mam płacić za coś, co jest dostępne całkowicie za darmo? Hmm, wyglądam na kretyna? CHYBA NIE....

[krucaFuks]

Radżaman, a istnieje darmowy odpowiednik profesjonalnego oprogramowania DTP, zapewniający wygodną pracę, stabilność formatu i zgodność ze standardami wykorzystywanymi w produkcji? Podpowiem ci - nie istnieje, niestety.

I powtarzam ci jeszcze raz, TeX to nie jest aplikacja do składu, to jedynie typesetting system (jak np. PS). Ma swoje zalety, szczególnie przy tworzeniu publikacji naukowych, ale nie jest i nie miał być w założeniu systemem wykorzystywanym powszechnie w DTP. A tak się składa, że większość zleceń dtpowych to nie są publikacje naukowe tylko reklamy, foldery i opakowania...

[Falka]

Panowie, proszę skończyć ten offtopic i przenieść się na PW czy na co tam chcecie. Kolejne offtopowe posty zostaną uznane za spam i będą znikać niepostrzeżenie.

[Mekow]

Nie wiem jak mozna nie pracowac do studiow.

Normalnie. Pracuje się po to, żeby mieć pieniądze ((i doświadczenie zawodowe - jeśli zna się swój zawód i akurat w nim ma się pracować)). A jeśli nie ma się na nie zapotrzebowania to się nie pracuje. Niżej wracam do tego miejsca.

No chyba ze do 30-stki utrzymuja was bogaci rodzice, no to juz inna sprawa.

Ja mam 27. Rodzice utrzymują mnie przez całe moje życie i będą tak długo, jak to będzie konieczne - czyli dopóki nie znajdę pracy (i może jeszcze przez jakiś czas potem ). A wcale nie są bogaci. Po prostu poczuwają się i nie pozwolą, aby ich dziecko głodowało. Bo, czy 10-letnie czy 30-letnie, to nadal jest to ich dziecko.

Ale wiekszosc z was, pewnie nie robi nic w wakacje, pijac tanie piwa w weekend i obijajac sie za darmo ile sie da w tygodniu. Wybaczcie, ale po ukonczeniu 18 (samochod, wieksza swobota), to najlepszy czas zeby miec coz z zycia.

Hmm ten fragment ciężko było zrozumieć. Znalazłam "wyjaśnienie" niżej, oraz w innym twoim poście.

Jak chcesz sie bawic za mlodu, to trzeba zapierdalac.

Wiec albo pracujesz i bawisz sie na calego, albo odpoczywasz bez kasy (ciekawe jak?), albo rodzice Ci wszystko sponsoruja.

Więc według ciebie "pracować = mieć coś z życia" ?!?
No co ty ?
Mogę zrozumieć, że bez pieniędzy niektórym ciężko jest "bawić się na całego" (cokolwiek to oznacza). Ale nie można tego robić i pracować jednocześnie (impreza w sobotę wieczorem to raczej nie jest "na całego"). Po prostu nie starczy czasu na obie rzeczy na raz (chyba, że praca jest zabawą, ale to tylko mit).
I uwierz mi, że naprawdę można odpoczywać i bawić się (nawet na całego!) bez kasy. Ja np. znam wiele osób (i jestem jedną z nich), którym do dobrej zabawy wystarczą: kartki, ołówki, kostki i wyobraźnia a to wcale nie jest drogie.

Ale wiekszosc z was, pewnie nie robi nic w wakacje, pijac tanie piwa w weekend i obijajac sie za darmo ile sie da w tygodniu. Wybaczcie, ale po ukonczeniu 18 (samochod, wieksza swobota), to najlepszy czas zeby miec coz z zycia.

Tutaj wracam myślą do początku posta - o potrzebie i sensie pracy.
Mieć własny samochód, wypić piwo (powiedzmy, że co tydzień), pójść na dyskotekę, czy kupić sobie jakiś ciuch (np. raz na miesiąc). Jeśli ktoś stawia sobie takie wymagania, to siłą rzeczy musi pracować. Ma swoje wydatki i tylko w ten sposób może sobie z nimi poradzić (chyba, że tak jak mądrze pisałeś, ma bogatych rodziców).
Ale jeśli ktoś nie ma tak wysokich wymagań (wystarczą mu te kartki, ołówki i kostki), to nie potrzebuje mieć więcej (niż ma) pieniędzy. Taka mniej wymagająca osoba nie pracuje za młodu, bo po prostu nie jest jej to potrzebne.
Przynajmniej taka jest moja historia.




@Krewal
To naprawdę gratuluję

[Azrael]

Yh, Mekow wiesz... bez obrazy, ale według twego rozumowania, jeśli się za wiele nie wymaga to można być utrzymywanym przez rodziców nawet mając 50 lat? No bo w końcu wtedy też jesteśmy ich dzieckiem, a że wystarczy nam kartka i ołówek...

[Sihamaah]

Zgadzam sie z Azraelem. Poza tym...

Wybacz Mekow, ale jesteś śmierdzącym leniem. Jesteś ich dzieckiem, ale wg mnie nadużywasz ich miłości do Ciebie. Pracy jest wiele w Polsce, tylko Tobie się robić nie chce. Co z tego, może i masz magistra z ekonomii, co nie oznacza, że nie możesz pracować na budowie chociażby. Tylko przed kompem siedzisz, neta masz... Może wreszcie coś zrób ze sobą?

[Jelcyn]

Ale żeście na chłopaka wskoczyli. Ja tam go rozumiem. Moi rodzice nie są bogaci, a starają się mi zapewnić wszystko. Utrzymują mnie, kupują to o co poproszę, załatwili dla mnie mieszkanie itp. I w tym wypadku to w sumie jestem ustawiony i nie muszę pracować. Kasa nie jest mi zbytnio potrzebna (nie mówię tu o drobnych wydatkach), bo wszystko, czego potrzebuję mam. Przy braku wygórowanych oczekiwań i wymagań obecna sytuacja jest naprawdę satysfakcjonująca.
Chce być dobrze zrozumiany. Nie jestem rozpieszczonym przez rodziców chłopcem, który sam sobie nie radzi, tylko na obecną chwilę nie muszę pracować, a to że nie pracuję nie obciąża zbytnio moich rodziców.
Natomiast inna sprawa to taka, że chcę sobie trochę popracować, choćby po to, żeby zobaczyć co to znaczy zarabiać, zaszaleć sobie trochę, być nazwany burżujem itp

Chyba znowu się wypowiadam niezrozumiale. Hmm, chodzi mi o to, że są osoby, które są zmuszone pracować po 18 (bo np. studiują w innym mieście i potrzebują kasy, albo sytuacja materialna tego wymaga), a niekoniecznie chcą pracować. Są też osoby, które nie muszą, a chcą (z sobie znanych powodów) i osoby, które nie muszą i w sumie ich to nie kręci.
Uważam, że do pracy nie powinno się samemu zmuszać, bo np. masz tyle i tyle lat, albo dlatego, że wszyscy z twojego otoczenia już zaczęli pracę. Nic na siłę. Praca powinna pewną satysfakcje jednak dawać, w innym wypadku (jeżeli nie trzeba pracować) to czysty masochizm

Jeżeli Mekow stwierdził, że może sobie pozwolić nie pracować i nie obciąża tym zbytnio rodziców (nie ma wygórowanych wymagań w stosunku do nich), to jego sprawa i powinniśmy sie w sumie cieszyć, że ma tak fajnie.
Z resztą lepiej nie pracować i mieć czas dla rodziny, niż zarabiać nie wiem ile i stracić z nią kontakt, co nie?
A jak się za dużo pracuje, to się nie ma czasu, żeby odpowiednio wydawać zarobioną kasę.

[BAZYL]

Yh, Mekow wiesz... bez obrazy, ale według twego rozumowania, jeśli się za wiele nie wymaga to można być utrzymywanym przez rodziców nawet mając 50 lat? No bo w końcu wtedy też jesteśmy ich dzieckiem, a że wystarczy nam kartka i ołówek...

Nadinterpretowujesz. Są wydatki podstawowe, które zapewniają minimum życia. I są wydatki ponadpodstawowe. Ja nie mam wydatków typu używki - tabaki, fajki, alkohol, kluby - nie używam i nie narzekam na brak kasy. Owszem, czasami na coś większego zabraknie, ale zawsze można coś dorobić, albo z czegoś zrezygnować. Życie to sztuka kompromisu, a dzieciństwo i młodość ma nas do tego przygotowywać. I od tego są rodzice, żeby pomagali dziecku i je przygotowywali. To ich psi obowiązek. Ale oczywiście nie można przeginać, bo wtedy to już pasożytnictwo.

Do czego zmierzam - nauka czytania i pisania u różnych osób przebiega w różnym tempie, podobnie jest z dorastaniem do pracy, tylko że to bardziej złożony proces. Skończysz studia to zrozumiesz, że tytuły nie przygotowują Cię do wykonywania zawodu. To jest dziełem praktyki.

Wybacz Mekow, ale jesteś śmierdzącym leniem.

Sihamaah - wyjdź za drzwi. Nie masz żadnych podstaw, żeby tak pisać. To czyste szczeniactwo.

Poza tematem dodam, że ja w młodości nigdy nie miałem problemów z kasą na wakacje - wtedy co prawda były inne czasy - zbierało się makulaturę, butelki, później dorabiało pomagając w sklepiku przy plaży... różnie bywało. Później było dawanie korepetycji i prowadzenie drużyny harcerzy (wyjazdy jako opiekun, bez zarobku, ale zawsze to wakacje nad wodą pod namiotami)... Z pracą stałą może nie było najlepiej, ale zawsze dorobić się dało. Teraz też się da, zwłaszcza na wakacje - ot choćby pomoc przy ekipach remontowych przy malowaniu ścian, opieka nad zwierzakiem i kwiatkami podczas wyjazdu właściciela, przepisywanie tekstów na kompie... Im dłużej się zastanawiam tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że młodsi mają nawet łatwiej z pracą.

[Jelcyn]

Podpisuje się pod postem BAZYLa. Teraz osobom w moim wieku łatwo znaleźć pracę.Po prostu potrzeba ludzi niewykwalifikowanych do wykonywania prostych zleceń. Można się zatrudnić na budowie, roznosić ulotki, biegać z posyłkami (być kurierem), rozładowywać towar w sklepach, wbijać dane z papieru do kompa, dawać korepetycje itp. Możliwości jest od groma. Jak to się mówi: pieniądze leżą na ulicy, wystarczy się po nie schylić.

[Uriziel]

Dokładnie. Ja też mam raczej wszystko czego mi potrzeba. Studia tuż tuż, mógłbym nawet nie pracować, bo rodzice zasponsorują mi dojazd czy tam wynajem mieszkania. Tylko po co? W końcu trzeba się samemu za coś wziąć, nie można do końca życia nadużywać miłości rodziców. Nie jesteśmy ani strasznie bogaci ani biedni ale wiem, że im samym byłoby dużo łatwiej, gdybym wziął się za robotę, więc szukam jakiejś na wakacje i czegoś na pół etatu jak już będę studiował.
Co więcej, uważam że powinniśmy nie tylko zarabiać na siebie ale dać też trochę kasy rodzicom. Chyba im się należy, nie?

[borg]

Kurde... Inne czasy chyba teraz są. Ja właściwie przez cały okres nauki nie pracowałem. Zawsze uważałem, że szkoła i studia to moja praca i mam prawo sobie po niej odpocząć. Dodatkowa kasa? Jak się człowiek na studiach sumiennie uczy to dostaje stypę. Oczywiście zdażało mi się tam okazyjnie jakąś fuchę w postaci zrobienia strony internetowej dostać, ale tego też nie uważałem za pracę, ale naukę. Uważam, że dopóki się człowiek uczy, ma pewne prawa. Oczywiście, po skończeniu nauki - prawa te znikają i trzeba do pracy

[Uriziel]

Noo, to zależy od podejścia Dla mnie praca jest po to, żeby mieć kasę ^^ i satysfakcję

Uważam, że dopóki się człowiek uczy, ma pewne prawa.

Owszem, jeśli chcesz, możesz z tych praw korzystać. Dopóki się uczysz, utrzymują Cię rodzice, trochę tam kaski ze stypendium itp. Ale jak wracasz do domu po dniu pracy i siadasz sobie np przed kompem, to człowiek czuje, że coś w życiu osiągnął... blablabla...
Chodzi mi o to, że można uczyć się i pracować i jeszcze mieć czas dla siebie. A własnoręcznie zarobione pieniądze smakują inaczej, niż np od rodziców. A nauka jest jak na razie obowiązkiem, dostawanie za to kasy jest ok ale czasem trzeba czegoś więcej niż pieniążki.

[Falka]

Zgadzam się powyższymi postami. Póki się mieszka z rodzicami i dzieli się z nimi obowiązki domowe, nie trzeba pracować, bo utrzymują rodzice. Pasożtnictwo się zaczyna, jak nie robi się nic i co chwilę się wyciąga kasę na jakieś pierdoły.

Gdy byłam w liceum, nie pracowałam, bo wakacje były od odpoczynku. A skoro byłam dobrą uczennicą, która podchodziła do nauki poważnie, miałam prawo się lenić i odmóżdżać przez te dwa miesiące.
Na studiach też nie pracowałam, bo nie potrzebowałam pracować. Rodzice postanowili mi płacić za mieszkanie tak długo, jak długo będę się uczyć. I jak wyleciałam z uczelni, to zaczęłam od razu szukać pracy ;)