Dark RPG i Epic RPG

[CoB]

Pierwszą zasadą jaką powinineś przyjąć jest to, iż sesje w "mrocznej" konwencji szybko się przejedzą i będziecie tęsknić za epickością. Tutaj nie chodzi o to, abyś wpadał z jednej skrajności w drugą, ale byś znalazł złoty środek. Sesje epickie? - owszem, ale np. raz na 5 sesji poprowadzisz w konwencji dark - wtedy na pewno nikomu się to nie znudzi i będzie niezapomnianym przeżyciem.
Skoro masz kłopoty z samą drużyną powiedz im to. Bądź asertywny, poszukajcie kompromisu

[BLACKs]

Force nie rusza się<odjeło mu mowę, słuch, wzrok. Katatonia forever>

Wyjaśnij mi, dlaczego mój wiek tak Cię zaskoczył .

Pierwszą zasadą jaką powinineś przyjąć jest to, iż sesje w "mrocznej" konwencji szybko się przejedzą i będziecie tęsknić za epickością. Tutaj nie chodzi o to, abyś wpadał z jednej skrajności w drugą, ale byś znalazł złoty środek. Sesje epickie? - owszem, ale np. raz na 5 sesji poprowadzisz w konwencji dark - wtedy na pewno nikomu się to nie znudzi i będzie niezapomnianym przeżyciem.

Mi się nie nudzi od trzech lat i zawsze jest niezapomnianym przeżyciem, ale to tylko ja .

[Karczmarz]

Hmmm

Pierwszą zasadą jaką powinineś przyjąć jest to, iż sesje w "mrocznej" konwencji szybko się przejedzą

Tak ale tylko jesli będą w naprawde ciężkiej konwencji i z naprawde ciężkim klimatem. Ogolnie wiekszosc ludzi, ktorzy mowia, ze graja Dark wcale nie grają Dark (patrz wiekszosc sesji w Warhammca nigdy nie była Dark bo sam system Warhammca niezabardzo daje mozliwosci do gry mrocznych sesji). I wiekszosc ludzi grajacych w Dark fantasy zazwyczaj miesza ciezki klimat z sielankowością. Raz mroczna podroz w glęb ruin pałaców wampirów, raz sielankowa przygoda podczas festiwalu w jakimś miasteczku, raz walka z podziemiem kultystów, raz przyjemna wyżynka i polowanie na złego stwora rodem z "hej ho hej ho po stwora by sie szlo".

Dlatego mozna by powiedziec ze sie nie nudzi... jesli sie mixuje klimaty.

Ale jesli ciagle stale przez dłuuugi czas ciagniesz Dark w ciezkim, mrocznym klimacie strachu, niepewnosci, zwatpienia, zagubienia w ktorym gracze co chwila sie gubią, nic nie moga zrobic, przed kazdym uciekają itp itd. To sie faktycznie szybko znudzi i gracze zatęsknią moze nie tyle za Epicką przygodą ale za "Ale chetnie obiłbym komuś ryja" :]

[BAZYL]

Widzisz - kiedyś napisałbym Ci, zebyś wychował sobie graczy i żebyś narzucił im sposób myśłenia dobrego erpegowca. Ale obecnie uważam, że masz problem nie z graczami, a z prowadzeniem.

Pamiętaj, że to MG jest dla graczy a nie odwronie - daj im to czego chcą - chcą epickie sesje? Prosze bardzo - niech idą, zabijają i opływaja w bogactwa. A Ty za nimi wcia zprzykręcaj śrubę - niech czują, ze nie pasują do tego świata, niech będą drzazgą w panujacym porządku rzeczy. Ale muszą być zawsze o krok przed przeciwnościami - wszak chca grać epicko.

Kiedyś im się znudzi, zobaczysz - wtedy zaproponujesz im sesję dark - oni się zgodzą lub nie, ale będziesz mógł poprowadzić to co chcesz.

A skoro gracze tak zachwycają sie Salvatore, to grajcie w D&D, a nie WFRP.

[Prentki]

Rządzący dla państwa, a nie państwo dla rządących. Ateny, a nie Sparta!

[TomEdo]

Ja mam pewien problem. Może to zabrzmi offtopowo ale nie wiem jaka sesja to Dark a jaka to Epic. Nigdy nie miałem takiego podziału i proszę czy ktoś mógłby mi w ty temacie podać definicje, nie chciałbym tworzyć nowego tematu na jedną odpowiedź a PW nie wiem do kogo się zwrócić tak by mi to profesjonalnie wytłumaczył.

[Tevery Best]

Najprościej do Wikipedii:

Dark fantasy, to podtyp literatury fantasy oraz gier fabularnych. Głównym założeniem dark fantasy jest wywołanie uczucia bezradności, często strachu i lęku wśród odbiorcy/graczy, pogłębianego przez rozszerzanie nieprzychylnych, mrocznych sytuacji i pogłębianie poczucia beznadziei i własnej mniejszości w porównaniu z opisywanym światem fantasy.
Dark fantasy jest podobne do wszelakiego typu horrorów i najważniejsze jego różnice możemy dojrzeć dopiero w grach RPG. Główni bohaterowie są słabi, często nie wyróżniający się spośród otoczenia. Nierzadko są postawieni przed konfliktem tragicznym lub ironią tragiczną. (...) Najsłynniejszymi grami dark fantasy są Warhammer, Świat Mroku (Wampir: Maskarada, Wilkołak: Apokalipsa) oraz Monastyr, a w literaturze odznacza się m.in. Glen Cook i jego Czarna Kompania.(...)

Heroic fantasy [inna nazwa epic fantasy - dop. TvB], to podtyp literatury fantasy oraz gier fabularnych. Dominująca rola i znaczne siły czy możliwości przypadają bohaterom przygody (zazwyczaj opierającym się o motyw wędrówki) oraz kluczowym postaciom niezależnym.
(...)Stereotypowe spojrzenie na heroic fantasy wygląda w ten sposób: "idzie człowiek, elf i krasnal, polują na smoki i w dominującej chwili piękna księżniczka okazuje się być boginią, a reszta drużyny dowiaduje się, iż posiada znaczne moce paranormalne".
W rzeczywistości heroic fantasy jest o wiele bardziej wszechobecny niż mogłoby się wydawać. Zarówno w literaturze (J.R.R. Tolkien, Margharet Weis), grach RPG (D&D, Kryształy Czasu) jak i grach komputerowych (Baldur's Gate, Neverwinter Nights). Kluczowym wątkiem jest całkowita faworyzacja zamkniętego grona bohaterów pozytywnych i negatywnych, dzięki czemu czytelnik potrafi z przyjemnością odnaleźć podobieństwa pomiędzy sobą, a ulubioną postacią. Często droga postaci zaczyna się w momencie, kiedy są całkiem niepozorni (baśniowy świniopas), jednak nie brak "pięknych księżniczek/najwspanialszych łuczników królestwa"

Nie takie trudne, choć artykuł zdaje się być dość jednostronny i jest oznaczony jako wymagający dostosowania do standardów obiektywności wiki, ale daje jakie takie rozeznanie w temacie.