Fobie i paranoje, czyli kto się czego obawia

[Mekow]

Ja też przepraszam, ale muszę napisać coś w imieniu ateistów.

W najlepszym przypadku gdzieś w krzakach między domem a kościółkiem przez godzinę paliły papierosy...

To nie ateiści - tylko przyszłe lumpy, a obecnie chuligani. Nie myl proszę jednego z drugim, bo to dwa zupełnie inne typy ludzi.
Jedni kierują się logiką i własnym kodeksem moralnym, zaś ci drudzy to... już szkoda słów.
Proszę nie mylić jednych i drugich (to jak Volkanie i Klingoni).


Muszę też napisać coś w swoim imieniu.

Może i dużo myślisz. Nie wykluczam. Ale, jak to mówią, nie ilość tylko jakość.

Zabrzmiało to tak jak byś mnie oskarżał o niedoskonałości w tej dziedzinie. To moje mgr z podpisu mam z Matematyki (czyli tzw. Królowej Nauk), której nie można wkuwać na pamięć - trzeba po prostu umieć myśleć logicznie.

A co do kierunku myślenia młodych nastolatkek/-tków, to przeciętnie może i są one o mało istotnych rzeczach, ale niekoniecznie - różnie z tym bywa. W tym wieku dziecko poznaje świat i zaczyna mieć własne zdanie na pewne tematy - zarówno te istotne i wpływające na późniejsze życie (np. wiara, wegetarianizm) jak i nie (np. najlepszy kolor szminki).

Osobiście nie przepadam za pokemonami, ale mogą być ciekawym dodatkiem do bestariusza.

Nie róbmy może, aż takiego offtopu (jest PW).


Nieco wracając do tematu. Ateiści nie wierzą w życie po śmierci, w przeciwieństwie do wierzących w boga. Naturalne, że boimy się kresu istnienia. "Ludzkość od zawsze marzyła o nieśmiertelnych nośnikach świadomości" - wiadomo, ale dlaczego?... A dlatego, że nikt nie chce umierać - nawet wy, wierzący. I tutaj dochodzę do pewnego sedna. Jedni wierzą (mają nadzieję, wydaje im się, są przekonani), ale pewności nie mają więc boją się śmierci, inni natomiast polegają na logice i dowodach (co wskazuje, że po śmierci będzie drewniana skrzynia, trzy metry pod ziemię i rozkład biologiczny).

Grunt, że nie wszyscy myślą o śmierci - i dobrze, po co się martwić na zapas. Jednak boimy się jej wszyscy tylko jedni mniej inni bardziej.


Ciekawi mnie, że tak dużo osób boi się pająków. Dlaczego? Przecież one nawet nie gryzą.

[Sihamaah]

KOŃCZCIE TEN OFFTOP! Jak chcecie gadać na ten temat - zapraszam do nowego tematu, a nie tutaj śmiecić... Jej... Ekhem.

Ciekawi mnie, że tak dużo osób boi się pająków. Dlaczego? Przecież one nawet nie gryzą.

Wiesz, wynika to być może:
-z pierwotnego strachu przed pająkami - kiedyś człowiek żył w innych warunków, gdzie pełno było dzikiej zwierzyny itd. dlatego mamy pewne naturalne odruchy przeciw zwierzętom;
-osoba przeżyła jakieś traumatyczne przeżycie związane z pająkami w dzieciństwie, być może tak wczesnym że tego nie pamięta - i strach prześladuje go do dziś.

Tyle ma do powiedzenia na temat strachy domorosły psycholog Te punkty można podpiąć pod niemal wszystko inne...

[Szelmon]

Ciekawi mnie, że tak dużo osób boi się pająków. Dlaczego? Przecież one nawet nie gryzą.

Wiesz, sa pajaki i pajaki

[Mekow]

No co racja to racja - te pająki na zdjęciu wyglądają... tak jak wyglądają (niespecjalnie/paskudnie/upiornie).
Takich to można się bać - i będzie to nie tylko zrozumiałe (dla innych), ale może nawet naturalne.
Tylko, że w Polsce nie ma takich pająków (nawet w zoo mi nie wpadł w oko) i dobrze bo wtedy zapewne znacznie więcej osób by się ich bało (wtedy naprawdę byłoby czego).
Ale rozumiem, że można się ich bać.

[Sebatos]

A ja boje się beznadziejnych tematów na których inni ludzie opowiadają o swoich lękach.

[Trankvilus]

muszewpisac10znakow

[Sir_Ernest_Torrmer]

No cóż Sebatos chyba Trankvilus ma rację nie??? Po za tym takie zwierzenie się z lęków to pierwszy krok do ich przezwyciężenia.

No i co do tańca, miałem leciutki lęk przed nim dopóki w mojej budzie nie wprowadzono obowiązkowych lekcji tańca na komers klas trzecich, po paru lekcjach lęk zniknął.

[Atanamir]

-A ja ... -cichy szept dał się słyszeć zza plecami dyskutujących - ja się boję ... yhm nie wiem czy mogę .. yhmm - nerwowe spojrzenie za siebie .. wszystkiego ....

[Keyhell]

Ja się boję wysokości. I to by było na tyle.

[komodor]

A ja mam takie dziwne uczucie strachu zawsze przed poznawaniem nowych osób drogą ,,na żywo". I aby nie było nieporozumień zdarza mi się to tylko wtedy gdy to ja podchodzę(właściwszym pojęciem byłoby więc może moment mojego podejścia), i tylko w momencie gdy podchodzę sam (zapewne to dlatego gdyż jak wiadomo w kupie raźniej). Co dziwniejsze nie jest to jednak lęk przed życiem w tłumie, bowiem na dyskoteka swoim break dancem robię furorę.

[Arxel]

Ja sie boję wysokości. Bardzo. Naprawdę bardzo. Wystarczy powiedzieć, że 10 metrów budzi we mnie pewien niepokój.

Boje się ciemności. Ale i to nie całkiem. Boję sie wchodzenia w ciemność. Albo nagłego gaśnięcia świateł. Czyli jak sam zgaszę światło to mogę siedzieć w ciemnym pokoju. Ale jak samo zgaśnie to nie jest miło.

Boję sie wszelkich psów. Tak nawet tych małych i łysych(nie pamiętam jak się nazywały). Ale to z dzieciństwa. Jak miałem z rok to mnie wilczur prawie pogryzł.

I to chyba tyle:D

[BAZYL]

Ale to z dzieciństwa. Jak miałem z rok to mnie wilczur prawie pogryzł.

Prawie pogryzł, to co oznacza? Patrzył się na Ciebie i oblizywał?

Ja tam się psów nie boję, ale i tak ich nie lubię - po prostu hałas sprawia mi duży dyskomfort, a jak wiadomo psy hałaśliwe są. Można powiedzieć, że boję się hałasu.

[Ant]

Ja wręcz przeciwnie do BAZYLa. Metaforycznie boję się ciszy. Nie mogę jej znieść.

BAZYL wiesz, że to co tu napisałeś może być wykorzystane przeciw Tobie w sesji?

[Sihamaah]

Można powiedzieć, że boję się hałasu.

Ojej, ja też... Nie mogę zbyt głośno słuchać muzyki, nie znoszę hałasu, głowa mnie od tego boli... Tak samo nie mogę znieść głośnego techno jak i głośnego metalu. A z metalu przeszkadzają mi niezresterowane czy jakoś tak gitary...

Kocham ciszę. I ciemność. I chłód. Amen.

PS. Jakkolwiek by powyższe źle nie zabrzmiało, to są moje preferencje. Wiem, jestem chory

[Azrael]

Ja nienawidzę hałasu... nie powiem, żebym sie go bał, ale jak w moim otoczeniu jest zbyt duży hałas, to robie taki hałas, że inni się mnie boją.

[jokemaster]

Boję sie wszelkich psów. Tak nawet tych małych i łysych(nie pamiętam jak się nazywały). Ale to z dzieciństwa. Jak miałem z rok to mnie wilczur prawie pogryzł.

To ja mam podobnie z psami. W dzieciństwie również miałem jakąś przygodę z psem i do dziś mi zostało. Nie boje się ich co prawda jakoś panicznie ale ogólnie rzecz biorąc wole je unikać.

Można powiedzieć, że boję się hałasu.

Ojej, ja też... Nie mogę zbyt głośno słuchać muzyki, nie znoszę hałasu, głowa mnie od tego boli... Tak samo nie mogę znieść głośnego techno jak i głośnego metalu. A z metalu przeszkadzają mi niezresterowane czy jakoś tak gitary...

Mi to nie wygląda na strach przed hałasem a po prostu opór przed słuchaniem zbyt głośnej muzyki . A i bym zapomniał boje sie "muzyki tekno ". Nie znoszę jej a niestety spora część moich znajomych preferuje w różnego rodzaju "enerdzi" czy jak to sie zwie.

[Ravandil]

Ja tam się psów nie boję, ale i tak ich nie lubię - po prostu hałas sprawia mi duży dyskomfort, a jak wiadomo psy hałaśliwe są. Można powiedzieć, że boję się hałasu.

Ja się nie boję ani psów (chociaż bardzo nie lubię tych większych osobników, dlatego sprawiłem sobie terriera), ani hałasu, choć akurat cisza jest tym, co cenię sobie najbardziej. Ewentualnie może być zakłócana dobrą muzyką Ale z ciszą to miałem taką małą paranoję. Strasznie męczyła mnie cisza podczas rozmowy. Już wolałem w ogóle nie zaczynać, niż powiedzieć coś a potem miała zapaść taka natrętna cisza... Przeszło mi to już, powoli przestaję się bać kontaktów z ludźmi, chociaż jakieś skrzywienia pewnie i tak mi zostaną

To ja mam podobnie z psami. W dzieciństwie również miałem jakąś przygodę z psem i do dziś mi zostało

Hmm... Jak sobie przypomnę różne dziwne przygody, jakie mnie spotkały, to moja lista obecnych fobii powinna być imponująca. Sam się dziwie, że nie chwyciła mnie do tej pory jakaś poważniejsza psychoza