Umysł w życie wbija spragnione zęby
noc się zagęszcza
w żyłach krew rzednieje
ulice pustką przepełnione...
Znów brak mi tego
....zegar szaleje
....czas mija
....wyścig wskazówek
....żonglerka minut
A świat tonie w bezruchu
czyjś krzyk zawisł w powietrzu
i upadł z brzdękiem na ziemię
Życie krwi nie ma
jest martwe
spragniony umysł obumiera
myśli pierzchają
Autor: Alucard
Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.