Tawerna RPG numer 84

Wszystko Gra

Woody Allen jest z całą pewnością jedną z najbardziej wyrazistych postaci ówczesnego kina. Jego wyjątkowość nie ogranicza się jedynie do (jakże cenionego w Hollywood) charakterystycznego wyglądu, zachowania, małżeńskich skandali, czy nawet podejrzeń o molestowanie. Woody Allen oprócz wizerunku, który niezwykle sprzyja popularności, posiada także niesamowity dar tworzenia oryginalnych, bardzo charakterystycznych opowieści. Połączenie niecodziennej postaci (mówią o nim chudzielec, neurotyk w grubych okularach) z talentem filmowym (Allen bywa aktorem, scenarzystą, reżyserem i producentem jednocześnie), okazało się idealną receptą na sukcesu. Czy jednak czterdzieści lat pracy i wyrobiona opinia mogą świadczyć o tym, że Allen wyczerpał swój potencjał? Czy głosy mówiące o tym, że sukces nowego Wszystko gra będzie jedynie zasługą wypracowanej przez lata marki? Myślę, że nie do końca.

Wszystko Gra

Zacznijmy od pierwszego pytania, jakie nasuwa się po obejrzeniu: o czym jest film? O ludzkiej mentalności, o miłości, o pożądaniu (co zwłaszcza u Allena nie dziwi), a może (wreszcie) o moralności i szczęściu? Cóż... chyba po trochę o tym wszystkim.

Główny bohater (Chris) jest byłym, świetnie zapowiadającym się tenisistą, który obecnie pracuje jako trener, w klubie odwiedzanym przez biznesową elitę. Dzięki znajomościom z kortu i niesamowitemu wyczuciu sytuacji, w krótkim czasie staje się przyjacielem domu brytyjskiego milionera, a niedługo potem członkiem jego rodziny. Jednak płomienny romans, i nie dające spokoju miłosne pragnienia zmuszają go do życia w ciągłej konspiracji, a w ostatecznym efekcie doprowadzają na skraj człowieczeństwa.

Wszystko Gra

Chris cały czas dokonuje moralnych wyborów, choć tak naprawdę jest świadomy dopiero ostatniego. Przez sposób rozmowy, dzięki nieprzeciętnej inteligencji, intuicji, charyzmie potrafi sobie zjednać ludzi. Jednak jego niewinna powierzchowność skrywa pod płaszczem złudzeń i iluzji prawdziwe oblicze Chrisa. Faktycznie nie można mu odmówić intelektu, czy erudycji, jednakże przebiegłość i zwodniczy język są cechami przypisywanymi w kulturze złu. Chris jest wyrachowany, obrzydliwie konsekwentny i bezkompromisowy wobec samego siebie. W jego przypadku poświęcenie i pracowitość bynajmniej nie świadczą o walorach moralnych. Chris rzeczywiście ciężko pracuje na swoje szczęście (albo i nieszczęście), prowadzi ciągłą, bardzo wyczerpującą grę. Lawiruje miedzy prawdą a kłamstwem, jest w ciągłym ruchu, zawsze aktywny, zawsze przygotowany na zaskakującą sytuację. Przy okazji licznych dialogów uświadamia widzowi, jak ważny jest dobór odpowiednich słów i jak wiele można zdziałać jedynie za pomocą mowy. Chris ponadto jest bardzo wygodny - szybko przyzwyczaja się do życia w luksusowym mieszkaniu, do prestiżowej pracy, czy własnego kierowcy. Wysoki status społeczny i zapewne niemniejszy rachunek bankowy stają się jego motorem napędowym. Niemniej jednak wciąż jest człowiekiem i chce zaspokajać nie tylko pragnienia natury finansowej. Chris ciągle pozostaje pod urokiem Noli. Jego życie dzieli się na dwie płaszczyzny: zaspokajania materialnego, i erotycznego. Jest ciągłym zdobywcą, jednak stale pozostaje niespełniony (przynajmniej w kwestii Noli).

Wszystko Gra

Dlaczego film wcale nie jest przeciętny? Otóż zadaje on dwa bardzo ważne i wydawać by się mogło podstawowe pytania: czy szczęście to bezwzględne realizowanie swoich marzeń?, oraz czy Chris ostatecznie osiągnął prawdziwy stan zaspokojenia?. Oczywiście drugie pytanie pachnie nieco demagogią, bo jakże można być szczęśliwym po zamordowaniu kochanki i swojego nienarodzonego dziecka. Mimo to Chris woli takie, życie niż niższy standard z Nolą.

Film doskonale prezentuje postawę nastawioną na konsumpcję i bardzo wyraziście podkreśla, że taka droga nie jest dobra, a co ciekawe nie jest też łatwa. Jednakże nie ukrywajmy, ukaranie Chrisa byłoby zbyt moralizatorskie jak na Woodyego Allena. Chris unika kary - przynajmniej fizycznej, bo nie wiadomo do końca co czuje w środku, widać w prawdzie, że płacze, ale ostatecznie nie można stwierdzić czy z żalu po swoich ofiarach, czy po prostu żałuje samego siebie.

Wszystko Gra

Wszystko Gra (Match Point) mówi tak naprawdę o tym, że życia nie da się traktować jak gry, której celem jest bezwzględne zdobywanie punktów... Życie jest bogatsze od gry o wymiar emocjonalny i moralny, a człowiek swoim postępowaniem sam określa swoją wartość. Film nie daje jednoznacznej odpowiedzi, (w końcu bohater nie zostaje ukarany), ale pozostawia po sobie pewien znak zapytania, i chyba właśnie o to chodzi w dobry kinie.

Wszystko Gra
Tutuł: Wszystko Gra (Match Point)
Reżyseria: Woody Allen
Scenariusz: Woody Allen
Rok produkcji: 2005
Kraj: USA, Wielka Brytania
Obsada: Scarlett Johansson - Nola, Jonathan Rhys-Meyers - Chris
Ocena: 5

Autor: Narmo

Spis Treści

Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.