W roku 2485, w szlacheckiej rodzinie Kaltenbachów przyszedł na świat piąty syn. Po dziadku miano go nazwać Gregor - był to pomysł najstarszego z rodzeństwa lecz siostra nowonarodzonego opowiedziała się za imieniem Hieronymus, które spodobało się rodzicom dziecka. Tak oto do rodziny dołączył nowy członek. Rodzice Hieronymusa pochodzili z miasta Ferlangen w prowincji Ostlandu. Cała rodzina mieszkała tam od pokoleń w starym, zabytkowym dworku. Ojciec pełnił w mieście posadę rajcy miejskiego, natomiast matka wygłaszała na zjazdach szlacheckich przemowy na interesujące arystokrację tematy. Mimo tego, że Kaltenbachowie nie byli bogaczami, w ich domu nigdy nie gościł głód ani bieda, które nie pozwalałaby na normalne warunki do życia. W pracy rodzicom pomagali dwaj najstarsi bracia Hieronymusa - Aldred (będący sierżantem straży miejskiej) i Leopold (prowadzący mały zajazd w mieście). Najmłodszy Kaltenbach nie zdążył poznać tego drugiego zbyt dobrze - zginął on podczas burdy w karczmie z rąk zawadiaki po pięciu latach od narodzin piątego dziecka w domu.
Od najmłodszych lat Hieronymus był uczony pisania, czytania i rachunków przez prywatnych nauczycieli. W nauce szło mu bardzo dobrze. Nie czuł potrzeby do zabawy i ruchu jak inne dzieci. Większość swojego czasu spędzał w domu. Codziennie uczył się po kilka godzin dziennie. W przerwach między nauką stawiał swoje pierwsze kroki jako malarz, co wychodziło mu niezbyt dobrze. Wraz z rodziną Hieronymus często wyjeżdżał z domu do zaprzyjaźnionej rodziny Niederlitz w mieście Vandengart. Poznał tam późniejszego dobrego przyjaciela, Merkela oraz jego siostrę, Talimę, która stała się pierwszą i ostatnią miłością najmłodszego Kaltenbacha. Hieronymus został zraniony przez swoją ukochaną, gdy miał 22 lata. Powodem był ślub jego ukochanej z baronem Karlem von Rohrigiem. Hieronymus nigdy nie przestał jej kochać, tak samo jak nigdy nie przestał nienawidzić jej męża...
Rok 2499 był dla Hieronymusa z początku szczęśliwy, ale później przerodził się w nieustające pasmo nieszczęść. Młody Kaltenbach był wtedy po raz pierwszy na polowaniu, gdzie zasłużył się upolowaniem dwóch królików. Po wydarzeniu tym gościł na weselu swojej siostry, która wyszła za Rambrechta Niederlitza, starszego brata Merkela. Podczas uczty młodzieniec upił się i stał się pośmiewiskiem rodziny, co wkrótce zostało przysłonięte ważniejszym wydarzeniem - śmiercią Aldreda Kaltenbacha, który zginął w pożarze posterunku straży miejskiej. Winnym był strażnik, który upił się na służbie i podłożył ogień. Spotkała go kara, ale Hieronymus wolałby sam go ukarać.Nigdy mu się to nie udało.
W rodzinnym domu po śmierci Aldreda zostali tylko podstarzali rodzice, czwarta co do wieku siostra i najmłodszy Kaltenbach. Wkrótce Karin (bo tak nazywała się siostra) wyruszyła na pielgrzymkę do Altdorfu do świątyni Sigmara, a rodzina powoli poczęła staczać się w dół...
W 2503 roku Hieronymus, z przyczyn materialnych, postanowił zostać kapłanem. Nie starczyło dla niego spadku, majątek Kaltenbachów nie był wiele wart, a pozycja rodziny w świecie była słaba. Matka przestała uczęszczać na dwory, a ojciec stracił dobrą posadę i stał się urzędnikiem niższego szczebla. Po roku od przestąpienia przez Hieronymusa progów świątyni, rodzice przeprowadzili się do domu w średniozamożnej dzielnicy, ponieważ nie byli w stanie utrzymać rodzinnego dworu, który został wystawiony na licytację, by pokryć długi. Gdy matka i ojciec umierali, Hieronymus stawał się akolitą i piął się po szczeblach kariery kapłańskiej. Żądza władzy i bogactwa nie była jedynym powodem, dla której najmłodszy Kaltenbach został duchownym - rodzice chcieli ożenić go z szlachcianką, Saliną Mohr, która miała spory posag, ale Hieronymus nie mógł zapomnieć o Talimie. Musiał uciekać do zakonu.
Kaltenbach jako kapłan nie odznaczał się wyjątkową pobożnością. Był tylko na pokaz pokorny i religijny. Udzielał uzdrowień, modlitw za chorych, poświęceń domu i podobnych posług tylko za sporą sumę pieniędzy. Robił tak do czasu, gdy doświadczył "objawienia". Sigmar ukazał mu się i oznajmił, że zostać ma misjonarzem i wykazać się sumienną służbą, a wtedy dostąpi wiecznej chwały. Hieronymus tak naprawdę nie dostąpił objawienia - pewnego dnia naćpał się narkotykami halucynogennymi, które wywołały tę wizję, lecz jak najbardziej w nią uwierzył.
Od tamtej pory kapłan podróżował po całym Imperium i krajach ościennych, aby szerzyć religię Sigmara. Zwiedził wiele egzotycznych miejsc i nabył sporą wiedzę. Gdy zaczął się starzeć, powrócił do Imperium, by na stałe osiąść się w rodzinnych stronach...
W zachowaniu Hieronymusa można wyczuć olbrzymią wiedzę i doświadczenie. Misjonarz fascynuje ludzi opowieściami o krajach, w których bywał, np. w Bretonii czy Estalii. Kapłan zachowuje się poważnie, mało kto widział go opowiadającego zabawną anegdotkę. Rzadko się denerwuje. Lubi rozmawiać na temat religii, a także o polityce, która towarzyszyła mu przez większość kapłańskiego życia. Gdyby nie został duchownym, na pewno stałby się urzędnikiem, ponieważ rządzenie zawsze go fascynowało. Władza i bogactwo nie mają dla niego już tak wielkiego znaczenia jak kiedyś. Na pierwszym miejscu Hieronymus stawia swojego boga, Sigmara.
Hieronymus jest krępej budowy ciała, tak jak inni członkowie rodziny Kaltenbachów. Jego brązowe włosy są gęste i rozczochrane, ma także długą brodę sięgającą klatki piersiowej. Wszystkimrzuca posępne spojrzenia, rzadko kiedy się uśmiecha. Ubiera się w pobrudzone i poszarpane u dołu szaty kapłańskie. Nie mają one żadnych ozdób w postaci wyszywanych symboli i haftów. Nosi również kaftan kolczy, do którego z przodu ma przypiętą modlitwę do Sigmara wypisaną na pergaminie. Hieronymus na szyi nosi ozdobny amulet w kształcie młota, średnicy około dwudziestu centymetrów. Do skórzanego paska ma przyczepione kajdany i klepsydrę.
Umiejętności: czytanie i pisanie, leczenie, nauka (historia), nauka (teologia), plotkowanie, przekonywanie, spostrzegawczość, znajomość języka (klasyczny), znajomość języka (staroświatowy), język tajemny (magiczny), wykrywanie magii, jeździectwo.
Zdolności: szybki refleks, charyzmatyczny, przemawianie, opanowanie, odporność na choroby, magia prosta (kapłańska), pancerz wiary.
Ekwipunek: klepsydra, kajdany, modlitewnik, przybory do pisania, dwadzieścia pustych pergaminów, kaftan kolczy, symbol Sigmara, sakiewka z 30zk, szaty kapłańskie, młot bojowy, koń z siodłem i uprzężą, 200zk w jukach.
WW | US | K | ODP | ZR | INT | SW | OGD |
38 | 33 | 33 | 34 | 35 | 46 | 50 | 56 |
A | ŻYW | S | WT | SZ | MAG | PO | PP |
1 | 15 | 3 | 3 | 4 | 1 | 0 | 1 |
Autor: BLACKSouL
Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.