Tawerna RPG numer 76

Nenarior Deathwood

Nenarior urodził się w lasach Laurelorn, w jednej z największych osad elfów. Jego ojciec, Elegon, był najlepszym wojownikiem klanowym, a matka pełniła rolę łowcy. Elf nigdy nie poznał swojej matki, nawet jej imienia, ponieważ umarła podczas porodu. Przeniosła na potomka swoją skazę - miała domieszkę krwi wygnańców. Elegon był bardzo zaangażowany w związek z nią i nie chciał rozstawać się przez "małą różnicę krwi" jak to nazywał. Ojciec miał nadzieję, że nikt nie dowie się o tym, że Nenarior ma domieszkę krwi mrocznych elfów...

Stało się inaczej. Po kilku dniach od przyjścia na świat Nenariora wiedziano już o jego pochodzeniu. Władze osady zdecydowały, że nie zabiją małego elfa, ale pozwolą mu się rozwijać poza światem jego leśnych braci. Podrzucili go arystokratycznej, ludzkiej rodzinie. Jednak tamci nie mogli przyjąć dziecka, gdyż byłoby to dla nich splamieniem dobrego imienia rodziny. Arystokraci podarowali Nenariora bezpłodnemu małżeństwu zaufanych sług pracujących dla rodu od lat. Ojciec zastępczy elfa był majordomusem, a matka sprawowała władzę nad innymi, młodszymi służkami.

Nowi rodzice byli przytłoczeni masą obowiązków związanych z utrzymaniem posiadłości, nie mieli dużo czasu dla swojego nowego dziecka. Zresztą młody Nenarior był spokojny i nie wymagał szczególnej uwagi. Gdy elf dorósł, również zaczął pracować jako sługa. Między nim a rodzicami pojawiła się silna niechęć spowodowana zaniedbywaniem syna. Młodzieniec większość czasu spędzał z babcią głowy rodu, która nauczyła go etykiety, czytania i pisania. Wolał rozmawiać z nią, niż z przybranymi rodzicami. Ona na zawsze pozostanie w jego pamięci - jako jedyna osoba darzyła elfa jakimś uczuciem...

Pewnego razu gdy Nenarior wyszedł na dwór, by odebrać wiadomość od posłańca, spotkał innego elfa. Nazywał się Yavanor i był starym przyjacielem Elegona. Przyszedł do mrocznego elfa, aby powiedzieć mu o jego prawdziwym pochodzeniu i o jego rodzicach. Mroczny elf dopiero teraz dowiedział się o ojcu, który został zabity przez jednego z wojowników klanowych za związanie się z zdrajcami, czyli mrocznym ludem, wśród których była matka. Yavanor opowiedział młodzieńcowi o jego wygnaniu, a na potwierdzenie słów przekazał amulet - pamiątkę po ojcu - i odszedł. Nenarior więcej go nie spotkał.

Elf był załamany. Już wcześniej dostrzegał, że się różni wyglądem od ludzi, pośród których się wychowywał. Spotkanie z Yavanorem było dla niego przełomowym momentem w życiu. Postanowił wyruszyć w świat, byle dalej od domu arystokracji i przybranych rodziców. Przez parę tygodni podróżował. Zatrzymał się w małym miasteczku położonym w Reiklandzie, gdzie zaczął zarabiać jako złodziej. Był członkiem gangu powiązanego z gildią przestępczą. Dzięki niezwykłemu refleksowi odziedziczonemu po ojcu był najlepszy w szajce. Wkrótce przywódca postanowił go przedstawić księciu zbrodni kierującemu organizacją przestępczą, dla której pracował gang.

- Widziałem go... Jeden ze szpiczastouszych był w mojej karczmie. Jakie to dziwne stworzenia! Nie chciał nic pić ani jeść. Siedział w milczeniu. Przez parę godzin nie ruszał się z miejsca. Potem wszedł młody człowiek. Dobrze ubrany, chyba jakiś szlachcic. Spiczastouchy nagle wstał z miejsca i spokojnym krokiem pomaszerował do wyjścia. Gdy mijał człeka, wpakował mu sztylet w bebech i uciekł! Jeśli oni wszyscy tacy są, to powinniśmy uważać! Nie wiadomo kiedy przyjdą i nas zabiją, tak jak tego młodzieńca...

Gildia przyjęła Nenariora. Zauważono w nim dobre umiejętności złodziejskie, ale uznano, że mroczny elf zostanie czymś więcej niż zwykłym kieszonkowcem. Na początku miał zostać paserem, ale nie nadawał się do tej roli. Po kilkumiesięcznym treningu został szpiegiem, pracował dla rozmaitych organizacji i rodów. Nigdy nie popełnił żadnego błędu. Aby rozszerzyć krąg swoich działań, przyjmował także zlecenia na zabójstwa. Po kilku latach elf był najlepszym szpiegiem i skrytobójcą w organizacji.

Jednak dobra passa nie trwała długo. Nenarior dostał kolejne zlecenie. Tym razem miał zabić ród, w którym się wychowywał. Nie mógł wykonać tego zadania. Gildia nie uznawała sprzeciwu i postanowiono zabić elfa, ale ten uciekł. Nenarior podróżował przez Bretonię, Przeskok, Góry Krańca Świata, a za nim podążali zabójcy. Organizacja nie tylko wysłała za Nenariorem innych skrytobójców, ale również zdradziła go i rozesłała list gończy. Mroczny elf musiał uciekać przed swoimi prześladowcami i prawem.

Podczas pobytu w Talabeclandzie napotkał trupę cyrkową występującą w miasteczku.Nenarior postanowił przyłączyć się do cyrkowców jako miotacz noży. Nikt z trupy nie wie o jego prawdziwej osobowości. Elf chce o niej zapomnieć i rozpocząć życie na nowo.

Wygląd:

Elf jest wysokim mężczyzną (182cm) o czarnych, lśniących włosach i prawie śnieżnobiałej cerze. Ma spiczasty, haczykowaty nos. Zawsze mruży swoje małe, fioletowe oczy i zaciska blade usta. Nosi czarne i szare, nie wyróżniające się ubrania. Nenarior nie chce na siebie zwracać niepotrzebnej uwagi, dlatego nie nosi żadnej biżuterii oprócz małego amuletu, który jest magicznym przedmiotem. Zawsze gdy elf go mocno ściśnie, promieniuje on niebieskim światłem mogącym rozświetlić każdy mrok. Podczas występów w cyrku Nenarior jest ubrany w czerwono-żółty kostium, rozpuszcza włosy, a na jego twarzy gości szczery uśmiech. Po występach ubiera się w czarną koszulę i spodnie, włosy zostają spięte w kucyk, a jego twarz ponownie przybiera kamienny wyraz.

Zachowanie:

Nenarior przeszedł wiele w swoim życiu i jego zachowanie ulegało nieraz wielu zmianom. Były one wywołane doświadczeniami życiowymi elfa: spotkanie z Yavanorem, praca jako złodziejaszek, skrytobójca, wygnanie z gildii i list gończy, a teraz trafienie do trupy cyrkowej. Nenarior zachowuje się podejrzliwie, do każdej osoby podchodzi z dystansem, zazwyczaj trzyma się na boku i nie zawiera zbyt pochopnie nowych znajomości. Gdy się do kogoś przekona, jest dla niego miły, ale nadal pozostaje podejrzliwy. Oprócz tego jest gwałtowny i nerwowy, tylko czasami potrafi zachować spokój. Nie może usiedzieć na miejscu, musi być ciągle w ruchu. Jeśli nie ma czym zająć rąk, zaczyna bawić się nożami do rzucania.

Profil cech Nenariora
WW US K ODP ZR INT SW OGD
69 63 38 36 75 54 68 51
A ŻYW S WT SZ MAG PO PP
3 17 3 3 5 0 0 1

Umiejętności:

Czytanie i pisanie, gadanina, rzemiosło (gotowanie), plotkowanie, przeszukiwanie, spostrzegawczość +10, targowanie, unik, charakteryzacja +10, czytanie z warg, kuglarstwo (aktorstwo, żonglerka), otwieranie zamków, plotkowanie +10, przekonywanie, sekretny język (złodziejski), sekretne znaki (złodziei), skradanie się +10, ukrywanie się +10, wiedza (mroczne elfy, elfy, Imperium,), znajomość języka (druas-tharin, staroświatowy, eltharin), zwinne palce, śledzenie, warzenie trucizn, wspinaczka.

Zdolności:

Zmysł magii, bystry wzrok, groźny, błyskotliwość, widzenie w ciemności, charyzmatyczny, chodu!, intrygant, poliglota, bijatyka, błyskawiczny blok, brawura, broń specjalna (parująca), broń specjalna (rzucana), broń specjalna (unieruchamiająca), łotrzyk, strzał mierzony, szybkie wyciagnięcie.

Ekwipunek (cyrkowca):

Czerwono-żółty kostium, pięć noży do rzucania najlepszej jakości, maska na twarz.

Reszta ekwipunku za czasów, gdy Nenarior był skrytobójcą jest ukryta w skrzyni zamkniętej na parę zamków, do każdego jest potrzebny szyfr, który zna tylko elf.

A o to lista tego ekwipunku: krzesiwo i hubka, latarnia, olej do latarni, zestaw do charakteryzacji, sieć, kotwiczka do wspinaczki, 10 metrów liny, cztery porcje śliny chimery, miecz najlepszej jakości, łamacz mieczy najlepszej jakości, dwa sztylety najlepszej jakości, zestaw różnorodnych ubrań (łachmany, szaty kapłańskie, strój szlachecki).

Parę szczegółów

Autor: BLACKSouL

Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.