Rytuał Przyjęcia Relikwii Rytuał kapłański 1
Uzupełnienie zasad rytuałów
Klerycy sami mogą identyfikować Księgi Rytuałów przeznaczone dla ich profesji. Taką próbę można podjąć dwa razy dziennie w charakterze modlitwy. Uważa się ją za udaną, jeżeli powiedzie się % rzut na Wiarę i Zauważenie. Pozytywny test oznacza, że kleryk poznał wszystkie cechy księgi. Każda próba kosztuje 50 PM (bez względu na rezultat). Potencjał trzeba rozproszyć nad księgą.
Charakterystyka ogólna:
Rytuał ten został objawiony kaście klerykalnej w celu właściwego używania boskich darów, jakimi są relikwie. Kapłan dysponujący księgą z tym rytuałem, jest osobistością bardzo poszukiwaną, a jego umiejętności uważane są za wybitne. Księga rytuału jest uniwersalna i może posłużyć do przyjęcia relikwii każdego boga. Istnieją jednak pewne rodzaje ksiąg, które poświęcone są tylko jednemu bóstwu.
Miejsce: świątynia, w której ma być przechowywana relikwia.
Czas wykonywania: dowolny, z uwzględnieniem pory dnia preferowanej przez boga. Źli bogowie wolą, by relikwie poświęcano w nocy, a dobrzy, by odbywało się to w dzień. Bogowie neutralni nie mają konkretnych wskazówek.
Czas odprawiania: 6 godzin.
Czas trwania: stały.
Składniki: ołtarz (lub odpowiednik, przy danym wyznaniu), 10 do 100 świec i tyle samo metalowych świeczników o wysokości od 50 cm do 1 metra, z zamontowanymi po bokach dwoma przeciwstawnymi zaczepami (w zależności od stopnia potęgi relikwii - ustala MG). Adekwatnie, od 9 do 99 łańcuchów, z wmontowanym pośrodku symbolem boga, wykonanych z metalu, z domieszką uświęconej ziemi, z innej świątyni tego samego boga. Ogień odpalony w najświętszy dzień dla danego boga, za pomocą uświęconego krzesiwa. Pochodnia wykonana z kości (lub innego logicznego składnika) zwierzęcia poświęconego danemu bogu. Gdy takiego nie ma, MG sam wymyśla logiczny składnik dla pochodni. Nie trzeba zabijać zwierzęcia. Można się posłużyć szczątkami zmarłego naturalnie. Kadzidło. Relikwiarz wykonany ze złota (minimum z kilograma - może być pozłacany - w przypadku większych relikwii może przyjmować formę otwartą).
PM: 0.
Czary: Ceremonia, Kontakt z Mocą Boską.
Warunki dodatkowe: udany % rzut na WI i ZW (podwojone od czaru Kontakt z Mocą Boską, jeżeli zostanie rzucony dodatkowo w trakcie, przed rozpoczęciem modlitwy błagalnej), utrzymanie celibatu minimum od tygodnia, brak klątw od swojego boga.
Ograniczenia: brak - świątynia może przechowywać wiele relikwii, dla wielu ich liczba jest sprawą prestiżową.
Sposób przeprowadzania: przy rytuale mogą asystować inni kapłani. Należy ułożyć relikwie na ołtarzu, gdzie uprzednio trzeba wpisać w kwadrat czary Ceremonia i Kontakt z Mocą Boską (po dwa). Rozstawić dookoła świeczniki i spiąć je łańcuchami, recytując modlitwę wiążącą (% rzut na Wiarę). Poustawiać świece. Ustawić wewnątrz kręgu źródło ognia, od którego odpalić pochodnię i rytualnie zapalać świece, robiąc to na zasadzie odpalania ich naprzeciwko siebie lub od następnej wolnej. Opalić kadzidłem relikwię. Relikwiarz powinien znajdować się poza kręgiem. W samym kręgu nie może przebywać nikt oprócz odprawiającego. Po odprawieniu rytuału, co testuje się rzutem wskazanym w warunkach dodatkowych, odprawiający przenosi relikwię do relikwiarza, który powinien wcześniej poświęcić. Osoba, która pierwsza dotknie relikwii ułożonej w relikwiarzu, będzie mogła jej używać. Może to być tylko jedna osoba będąca wyznawcą danego boga, chyba, że w opisie relikwii są dalsze obostrzenia. Tą osobą może być sam odprawiający. Łańcuchy i świeczniki mogą być wykorzystywane wielokrotnie. Jeżeli rytuał się nie powiódł, nie oznacza to, że nie można powtórnie spróbować go przeprowadzić w tej samej świątyni.
Opis: dzięki temu rytuałowi odprawiający poznaje, na zasadzie objawienia, wszystkie cechy relikwii (ale nie ewentualne przekleństwa) i wie, jak ją używać oraz kto może to robić. Swoją wiedzą bez przeszkód może podzielić się z innymi osobami. Relikwia zostaje poświęcona świątyni, w której odprawiany był rytuał, co pozwala na używanie jej bez narażania się na gniew boga, związany z postrzeganiem tych, którzy go nie dopełnili jako niewdzięczników. Kapłani rezydujący w świątyni mogą wykonać dodatkową modlitwę dziennie. Relikwiarz w momencie, gdy znajduje się tam relikwia, emanuje aurą o kolorze adekwatnym do charakteru boga. Aura ta powoduje, że jeżeli umieści się w relikwiarzu ogień użyty do odprawienia rytuału, to nie powoduje on wypalenia źródła, które go podtrzymuje (np. świecy). W momencie wyciągnięcia go, właściwości spalania źródła wracają. Relikwie można wynosić ze świątyni, ale minimum raz w roku powinna do niej wrócić, by odprawić w jej obecności mszę dziękczynną dla boga za przysłany dar. Nie trzeba tego robić, gdy relikwia jest na wyprawie poświęconej dla wiary i chwały boga patrona.
Szkody: jeżeli rytuał został odprawiony na przedmiocie, który nie jest relikwią, odprawiającego może spotkać upomnienie boskie. O ile rytuał został odprawiony nad relikwią innego boga, niż wyznaje odprawiający, może go spotkać kara boska i to zarówno ze strony boga wyznawanego, jak i od boga do którego należy relikwia (sprawdzane dwa razy).
PRZYKŁAD KSIĘGI Z RYTUAŁEM PRZYJĘCIA RELIKWII
Mgielna Księga Rytuału Przyjęcia Relikwii
Księga jest zrobiona z mgły. Okładki dodatkowo opinają żelazne klamry. W momencie, gdy dotknie jej wyznawca jakiegokolwiek boga, na przedniej okładce pojawia się symbol tego boga. Księga jest zamknięta za pomocą złotej wstążki, zrobionej z włosia jednorożca. Można ją rozwiązać dopiero po wypowiedzeniu hasła zawartego w opisie. Grzbiet księgi to uwięziony w mglistym tornadzie piorun. Po otwarciu księgi widać tylko mgliste strony, bez żadnego tekstu, i słychać zbliżającą się eksplozję ładunku elektrycznego. Po zamknięciu księgi wyładowania cichną. Aby uaktywnić księgę, należy potrzymać ją pięć rund i poczekać, aż piorun wystrzeli, zadając 3k100 ran, ewentualnie 1/2 po udanym % rzucie na odp. nr 9. Wtedy pod wpływem wstrząsu, rażony piorunem, może już bezproblemowo i zawsze odczytać słowa rytuału i inne wiadomości w niej zapisane. Piorun nie zaatakuje więcej osoby, która odczyta na głos hasło zapisane na jej pierwszej stronie. Stronnice księgi da się przewracać siłą woli, o ile czytający się skoncentruje. Możliwe jest także, że księga będzie lewitować.
Pojemność PM: 80
Zmagazynowane PM: 70
Wytrzymałość: 35
SZ: 40
UM: 60
Rozmiary: księga ma 30 cm wysokości i 20 szerokości. Waży 8 SF.
Cechy:
1. Hasło: Nar teran nuran - powtórzone trzykrotnie przy pełni księżyca.
2. Zawiera kapłanski Rytuał Przyjęcia Relikwii.
3. Czary znane przez księgę : Grom (działa też w podziemiach), Atak Bólu
4. Czary zapisane w księdze: Ceremnia, Kontakt z Mocą Boską
5. Kontrola otoczenia w promieniu 5 metrów.
6. W księdze znajdują się uniwersalne prawdy wiary, które po przyswojeniu (% rzut na INT) zwiększają Wiarę właściciela księgi o 5 pkt. Jeżeli zrozumienie tekstu się nie powiodło. Wiara jest obniżana o 5 pkt. w związku z bluźnierstwami, jakie wkradły się w umysł czytającego.
7. Raz na miesiąc, na życzenie właściciela, księga może przez 24 godziny unosić się w powietrzu - nie dalej niż 5 metrów od niego - i poruszać się zgodnie z jego wolą.
Wady:
noszenie księgi w czasie burzy jest niebezpieczne, gdyż istnieje 10% szans, że trafi w nią piorun. Ona sama jest odporna na jego działanie, może jednak przewodzić prąd, co właściciel w pełni odczuje.
Autor: Pyrtles
Korekta: Soraina
|