Donatello

 

DonatelloWłaściwie Donato di Niccoló di Betto Bardi. Urodzony około roku 1386 we Florencji, zmarł tamże 13 grudnia 1466 roku. Donatello był artystą wszechstronnym (wykonywał nagrobki, posągi, płaskorzeźby w marmurze, brązie i drewnie). Był także najwybitniejszym rzeźbiarzem włoskim XV wieku.

 

Między rokiem 1404 a 1407 kształcił się w pracowni Lorenzo Ghibertiego. Po odbytej praktyce stworzył kilka ważnych dla niego dzieł. Pierwsze z nich cechowały się, mającym później zaniknąć, wpływem gotyku (m.in. marmurowy posąg Dawida). Z tego okresu pochodzą także rzeźby św. Marka Ewangelisty (1411-1413), św. Grzegorza (1415-1417) oraz płaskorzeźba św. Grzegorza ze smokiem (1416-1417). Wszystkie one znajdują się w kościele Or San Michele.

 

Od roku 1430 studiował rzeźbę antyczną w Rzymie. Mniej więcej z tego okresu pochodzi jego sztandarowe dzieło - brązowy posąg Dawida (1430-1435), który zyskał rozgłos jako pierwszy renesansowy akt męski (znajduje się on obecnie w Museo Nazionale we Florencji).

 

W roku 1433 powrócił do rodzinnej Florencji (pracował tam dla Medyceuszy). Dzieła stworzone przez Donatella po powrocie z Rzymu cechuje fascynacja motywami antycznymi. W latach 1433-1439 powstała trybuna dla śpiewaków z rzeźbionymi wizerunkami puttów (obecnie eksponowana w Muzeum Katedralnym we Florencji). Wtedy powstały także reliefowe fryzy roztańczonych dzieci na ambonie w Prato.

 

W latach 1443-1453 Donato przebywał w Padwie. Wtedy powstało kolejne jego słynne dzieło: wzorowany na antycznym posągu Marka Aureliusza konny pomnik kondotiera Gattamelaty (1447-1453). Monumentalna rzeźba stała się punktem odniesienia późniejszych twórców podobnych pomników. Stworzył też (w latach 1446-1450) rzeźby i płaskorzeźby do ołtarza w bazylice św. Antoniego.

 

Po powrocie do rodzinnej Florencji, już jako wiekowy artysta, nie przestawał tworzyć. Wyrzeźbił posągi Marii Magdaleny i Judyty (w roku 1455). Dzieła tego okresu charakteryzują się ogromnym dynamizmem. W 11 lat po wyrzeźbieniu wspomnianych dwuch kobiecych posągów Donato zmarł w rodzinnej Florencji.

 

Mimo, iż wczesne rzeźby Donatella wykazywały wpływy gotyku, to właśnie on jest określany jako artysta, który wydobył rzeźbę gotycką na światło renesansu. Jego dojrzałe prace cechowało portretowe traktowanie głów. Donato rzeźbił z niesamowitym realizmem, nie wahając się ukazywać brzydoty (jak w przypadku posągów proroków zdobiących dzwonnicę katedry florenckiej). Był niewątpliwie wielkim artystą i jednym ze znamienitszych mieszkańców Florencji.

 

Encyklopedia

 

Lorenzo Ghiberti - Żył w latach 1381-1455. Był włoskim rzeźbiarzem i złotnikiem. Jeden z głównych przedstawicieli przełomu gotyku i renesansu. Działał i tworzył we Florencji. Jego główne dzieła to drugie i trzecie drzwi brązowe (Porta del Paradiso) baptysterium florenckiego. Napisał traktat Commentarii, zawierający m.in. dzieje artystów włoskich XIV wieku i autobiografię artysty.

 

Marek Aureliusz (Marcus Aurelius Antoninus) - Żył w latach 121-180. Był cesarzem rzymskim. Od 161 roku zajął się filozofią (był stoikiem). Prowadził liczne wojny, m.in. z Partami (162-166) oraz koalicją plemion germańskich i sarmackich (166-180, tzw. wojny markomańskie). Zyskał opinię sprawiedliwego władcy i filozofa na tronie. Napisał Rozmyślania.

 

Ugrywalnienie

 

Słońce wspinało się powoli ponad horyzont. Przyćmione gwiazdy znikały z olbrzymiej półkuli rozjaśniającego się nieba. Ciszę wschodu słońca zakłócały jedynie miarowe uderzenia. Młotek uderzał w dłuto, to z kolei dokonywało aktu zniszczenia na napotkanym kamieniu. Z chaosu, kakofonii uderzeń młotka i grubo ciosanego bloku marmuru powoli wydobywała się sylwetka skamieniałego chłopca. Donato był pochłonięty przez pracę. Pogrążony w transie kreatora, wzorem wielu największych artystów z językiem na wierzchu, doprowadzał swoje dzieło do wykończenia, niemalże do doskonałości. W końcu odetchnął. Opuścił omdlałe ręce, przetarł czoło. Czuł, że musi powiedzieć coś wzniosłego... "Jestem głodny." To jedyne, co przyszło mu na myśl...

 

Oto moja wizja Donatella. Zapamiętały twórca i nieco szalony artysta, który pochłonięty przez pracę nie zwraca uwagi na otaczający świat i upływ czasu. Na ile ta wizja jest prawdziwa? Nie mam pojęcia. Ale taka postać jest czasami potrzebna na sesji, choćby dla dodania świeżości do przygód naszych graczy. Odgrywanie jej (myślę tu o roli MG) może się okazać bardzo ciekawym doświadczeniem. Pewien artysta kiedyś po stworzeniu wspaniałej rzeźby został zapytany jak tego dokonał. Jego odpowiedź brzmiała: "Ten kształt był w tym kamieniu. Ja tylko pomogłem mu się wydostać na światło słoneczne". Może nasz Donato ma podobne podejście? Wspaniały artysta, jednocześnie oryginalny i posiadający olbrzymią wiedzę teoretyczną. Człowiek uśmiechnięty i z dość szalonym poczuciem humoru.

 

Ale można także stworzyć Donatella zupełnie odmiennego. Może jest to zarozumiały gbur, który nie zamierza przemówić ani słowa do człowieka niższego mu stanem. Może uważa siebie za wielkiego artystę i jednocześnie każdego, komu jego imię jest obce za ignoranta. Odgrywanie takiego Donatella będzie obfitowało w częste pogardliwe prychnięcia, znaczące, pobłażliwe westchnięcia oraz eksponowany protekcjonalizm. Należy także pamiętać, by przy przedstawianiu się zawsze wymieniać pełne imię artysty (to znajdujące się na początku artykułu)! Taki Donato nigdy nie wyjawi tajemnic swego kunsztu, a także będzie bardzo wybredny jeśli chodzi o warunki bytowania i towarzystwo. Którego Donata wolicie?

 

Donatello

Sz WW US S Wt Żw I A Zr CP Int Op SW Ogd
4 42 28 4 3 7 28 1 87 68 64 57 35 41

 

Umiejętności:

- sztuka (rzeźbiarstwo)

- geniusz arytmetyczny

- szacowanie

- teologia

- czytanie i pisanie

- oburęczność

- bystry wzrok

- zwinne palce

- inżynieria

- sekretny język klasyczny

- powożenie

 

 

Autor: Rallat

 

 

(c) Tawerna RPG 2000-2004, GFX by Kazzek, HTML by Darky