Donatello
Właściwie Donato di Niccoló di Betto Bardi. Urodzony
około roku 1386 we Florencji, zmarł tamże 13 grudnia 1466 roku. Donatello był
artystą wszechstronnym (wykonywał nagrobki, posągi, płaskorzeźby w marmurze,
brązie i drewnie). Był także najwybitniejszym rzeźbiarzem włoskim XV
wieku.
Między rokiem 1404 a 1407 kształcił się w pracowni
Lorenzo Ghibertiego. Po odbytej praktyce stworzył kilka ważnych dla niego dzieł.
Pierwsze z nich cechowały się, mającym później zaniknąć, wpływem gotyku
(m.in. marmurowy posąg Dawida). Z tego okresu pochodzą
także rzeźby św. Marka Ewangelisty (1411-1413), św. Grzegorza (1415-1417)
oraz płaskorzeźba św. Grzegorza ze smokiem (1416-1417). Wszystkie one znajdują się w kościele Or San
Michele.
Od roku
1430 studiował rzeźbę antyczną w Rzymie. Mniej więcej
z tego okresu pochodzi jego sztandarowe dzieło - brązowy posąg Dawida (1430-1435), który zyskał rozgłos jako pierwszy renesansowy akt
męski (znajduje się on obecnie w Museo Nazionale we
Florencji).
W roku 1433 powrócił do rodzinnej Florencji (pracował
tam dla Medyceuszy). Dzieła stworzone przez Donatella po powrocie z Rzymu
cechuje fascynacja motywami antycznymi. W latach 1433-1439 powstała trybuna
dla śpiewaków z rzeźbionymi wizerunkami puttów (obecnie eksponowana w Muzeum
Katedralnym we Florencji). Wtedy powstały także reliefowe fryzy roztańczonych
dzieci na ambonie w Prato.
W latach 1443-1453 Donato przebywał w Padwie. Wtedy
powstało kolejne jego słynne dzieło: wzorowany na antycznym posągu Marka
Aureliusza konny pomnik kondotiera Gattamelaty (1447-1453). Monumentalna rzeźba
stała się punktem odniesienia późniejszych twórców podobnych pomników. Stworzył
też (w latach 1446-1450) rzeźby i płaskorzeźby do ołtarza w bazylice św.
Antoniego.
Po powrocie do rodzinnej Florencji, już jako wiekowy artysta, nie przestawał
tworzyć. Wyrzeźbił posągi Marii Magdaleny i Judyty (w
roku 1455). Dzieła tego okresu charakteryzują się ogromnym dynamizmem.
W 11 lat po wyrzeźbieniu wspomnianych dwuch kobiecych posągów Donato zmarł w rodzinnej
Florencji.
Mimo, iż wczesne rzeźby Donatella wykazywały wpływy
gotyku, to właśnie on jest określany jako artysta, który wydobył rzeźbę gotycką na światło renesansu. Jego dojrzałe prace cechowało portretowe
traktowanie głów. Donato rzeźbił z niesamowitym realizmem, nie
wahając się ukazywać brzydoty (jak w przypadku posągów proroków
zdobiących dzwonnicę katedry florenckiej). Był niewątpliwie wielkim artystą i jednym ze znamienitszych mieszkańców Florencji.
Encyklopedia
Lorenzo Ghiberti - Żył w latach 1381-1455. Był włoskim
rzeźbiarzem i złotnikiem. Jeden z głównych przedstawicieli przełomu gotyku i
renesansu. Działał i tworzył we Florencji. Jego główne dzieła to drugie i
trzecie drzwi brązowe (Porta del Paradiso) baptysterium florenckiego. Napisał
traktat Commentarii, zawierający m.in. dzieje artystów włoskich XIV wieku i
autobiografię artysty.
Marek Aureliusz (Marcus Aurelius Antoninus) - Żył w latach 121-180. Był cesarzem rzymskim. Od 161 roku zajął się filozofią
(był stoikiem). Prowadził liczne wojny, m.in. z Partami (162-166) oraz
koalicją plemion germańskich i sarmackich (166-180, tzw.
wojny markomańskie). Zyskał opinię sprawiedliwego władcy i filozofa na tronie.
Napisał Rozmyślania.
Ugrywalnienie
Słońce wspinało się powoli ponad horyzont. Przyćmione
gwiazdy znikały z olbrzymiej półkuli rozjaśniającego się nieba. Ciszę
wschodu słońca zakłócały jedynie miarowe uderzenia. Młotek uderzał w dłuto, to z
kolei dokonywało aktu zniszczenia na napotkanym kamieniu. Z chaosu, kakofonii
uderzeń młotka i grubo ciosanego bloku marmuru powoli wydobywała się sylwetka
skamieniałego chłopca. Donato był pochłonięty przez pracę. Pogrążony w transie
kreatora, wzorem wielu największych artystów z językiem na wierzchu, doprowadzał
swoje dzieło do wykończenia, niemalże do doskonałości. W końcu
odetchnął. Opuścił omdlałe ręce, przetarł czoło. Czuł, że musi powiedzieć coś
wzniosłego... "Jestem głodny." To jedyne, co przyszło mu na
myśl...
Oto moja wizja Donatella. Zapamiętały twórca i nieco
szalony artysta, który pochłonięty przez pracę nie zwraca uwagi na otaczający
świat i upływ czasu. Na ile ta wizja jest prawdziwa? Nie mam pojęcia. Ale taka
postać jest czasami potrzebna na sesji, choćby dla dodania świeżości do przygód
naszych graczy. Odgrywanie jej (myślę tu o roli MG) może się okazać bardzo
ciekawym doświadczeniem. Pewien artysta kiedyś po stworzeniu wspaniałej rzeźby
został zapytany jak tego dokonał. Jego odpowiedź brzmiała: "Ten kształt był w
tym kamieniu. Ja tylko pomogłem mu się wydostać na światło słoneczne". Może nasz
Donato ma podobne podejście? Wspaniały artysta, jednocześnie oryginalny i
posiadający olbrzymią wiedzę teoretyczną. Człowiek uśmiechnięty i z dość
szalonym poczuciem humoru.
Ale można także stworzyć Donatella zupełnie
odmiennego. Może jest to zarozumiały gbur, który nie zamierza przemówić ani
słowa do człowieka niższego mu stanem. Może uważa siebie za wielkiego artystę i
jednocześnie każdego, komu jego imię jest obce za ignoranta. Odgrywanie takiego
Donatella będzie obfitowało w częste pogardliwe prychnięcia, znaczące,
pobłażliwe westchnięcia oraz eksponowany protekcjonalizm. Należy także pamiętać,
by przy przedstawianiu się zawsze wymieniać pełne imię artysty (to znajdujące
się na początku artykułu)! Taki Donato nigdy nie wyjawi tajemnic swego kunsztu,
a także będzie bardzo wybredny jeśli chodzi o warunki bytowania i towarzystwo.
Którego Donata wolicie?
Donatello |
Sz |
WW |
US |
S |
Wt |
Żw |
I |
A |
Zr |
CP |
Int |
Op |
SW |
Ogd |
4 |
42 |
28 |
4 |
3 |
7 |
28 |
1 |
87 |
68 |
64 |
57 |
35 |
41 |
Umiejętności:
- sztuka (rzeźbiarstwo)
- geniusz arytmetyczny
- szacowanie
- teologia
- czytanie i pisanie
- oburęczność
- bystry wzrok
- zwinne palce
- inżynieria
- sekretny język klasyczny
- powożenie
Autor: Rallat
|