Marcin Luter
Biblia jest najwyższym autorytetem w sprawach wiary

 


Macin LuterUrodzony 10 listopada 1483 roku. Zmarł 18 lutego 1546. Niemiecki reformator religijny, twórca protestantyzmu. Dzieciństwo spędził w Mansfeld, do którego rodzina Lutra, utrzymująca się z niewielkiego przedsiębiorstwa górniczego, przeniosła się w roku 1484 z rodzinnego Eisleben. Od 1488 roku uczył się czytać i pisać w szkole katedralnej. Od 1496 kontynuował edukację w Magdeburgu, a następnie od 1497 w klasztornej szkole franciszkanów w Eisenach. W 1501 wstąpił na uniwersytet w Erfurcie, na którym, po ukończeniu wydziału sztuk wyzwolonych i po zdaniu w roku 1505 egzaminu kończącego, miał podjąć studia prawnicze.

 

W lecie 1505 nastąpił pierwszy zwrot w jego życiu: kiedy podczas pieszej podróży z Mansfeld do Erfurtu piorun uderzył w pobliskie drzewo, Marcin Luter złożył zobowiązanie wstąpienia do klasztoru. Dotrzymał słowa i zrezygnował z zaplanowanej kariery dworskiego urzędnika, a w lipcu 1505 wstąpił do erfurckiego klasztoru augustianów eremitów, pielęgnującego ascetyczne ideały. Po krótkim nowicjacie w roku 1506 został przyjęty do zakonu, a w rok później przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął karierę naukową popieraną przez jego przełożonych. W 1508 został mianowany wykładowcą nowo powstałego uniwersytetu w Wittenberdze. Tam głównym przedmiotem jego zainteresowań była biblistyka. Na przełomie lat 1510 i 1511 udał się z dyplomatyczną misją do Rzymu, gdzie negocjował w sprawie obserwancji, która dzieliła ówczesnych augustianów. W 1512 został doktorem teologii, co dało mu uprawnienia do akademickiej egzegezy Pisma Świętego. Przed 1517 rokiem wykładał kolejno: Psalmy, listy do Rzymian, do Galacjan i do Hebrajczyków.

 

Jako człowiek głęboko wierzący boleśnie odczuwał kontrast między późnośredniowieczną religijnością, zakorzenioną w sferze uczynków i pobożnościowych praktyk, która cechowała ówczesną duchowość ludzi, a ideałami Biblii. Odpowiedź na dręczące go pytanie o możliwość usprawiedliwienia człowieka w obliczu surowego sądu Boga znalazł w liście do Rzymian: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie. Wiara, będąca wyłącznym darem łaski Bożej, stała się dla Lutra podstawową i jedyną odpowiedzią, jakiej człowiek może udzielić Bogu. Wszelkie uczynki dokonywane w świecie dla osiągnięcia zbawienia stały się dla niego bezwartościowe, jeżeli nie poprzedzała ich wiara w zbawczą śmierć Jezusa Chrystusa. Reagował krytycznie na ówczesne praktyki odpustowe podważające niemal niezbędność sakramentu pokuty. W październiku 1517 sformułował tezy do akademickiej dyskusji nad tym problemem. Publikacja tez stała się hasłem do reformy Kościoła w Niemczech i zapoczątkowała szerszy ruch odnowy religijnej także poza cesarstwem. Odtąd Luter stopniowo radykalizował swoje poglądy i w 3 pismach, które ukazały się 1520 ("Do szlachty chrześcijańskiej narodu niemieckiego", "O niewoli babilońskiej Kościoła", "O wolności chrześcijańskiej"), wytyczył zręby wiary ewangelickiej i dał zarys reformy Kościoła. W 1520 papież Leon X wydał potępiającą Lutra bullę Exsurge Domine, a rok później sejm rzeszy w Wormacji skazał go na banicję.

 

Dzięki opiece elektora saskiego ukrywał się do roku 1522 w Wartburgu, gdzie dokonał przekładu Nowego Testamentu na język niemiecki. Później wrócił do Wittenbergi i rozpoczął stopniowe wdrażanie swych poglądów w życie. Choć nie odrzucił orzeczeń pierwszych 7 soborów powszechnych, za jedyną podstawę wiary uznał Pismo Święte. Zniósł również praktyki religijne, dla których nie znalazł wystarczającego uzasadnienia w Biblii. Z sakramentów pozostawił tylko Chrzest i Wieczerzę Pańską. Odrzucił także wiarę w czyściec, kult obrazów (choć pozostawił je w świątyniach dla ich funkcji dydaktycznej) i zakwestionował pośrednictwo i wstawiennictwo świętych i Marii. Wyznawcom przedstawił nowy ideał doskonałości chrześcijańskiej, zlikwidował zakony głosząc, że każdy w swoim miejscu pracy może spełniać religijną powinność, co w zupełności może wystarczać jako znak żywej wiary. W 1525 potępił powstanie chłopskie i zajął krytyczną postawę wobec anabaptyzmu. W tym roku odbyła się także polemika z Erazmem z Rotterdamu (opisywanym już przeze mnie), w której Luter, głosząc za św. Augustynem (właściwie Aureliaszem Augustynem) absolutną przewagę łaski Bożej w dziele zbawienia człowieka, zaprzeczył istnieniu wolnej woli.

 

W 1525 roku porzucił stan zakonny i ożenił się z byłą mniszką Katarzyną von Bora, z którą miał sześcioro dzieci. W roku 1529 wziął udział w dyspucie z przedstawicielami reformacji szwajcarskiej w Marburgu. Uzgodniono wówczas wspólne wyznanie wiary (poza artykułem o Wieczerzy Pańskiej, gdyż Marcin Luter głosił zasadę konsubstancjacji, czyli realnej obecności ciała i krwi Chrystusa pod postacią chleba i wina, które w sakramencie pozostają nadal rzeczywistym chlebem i winem). W tymże roku ukazały się jego 2 ważne dzieła: "Duży Katechizm" oraz przeznaczony dla szerszych mas "Mały Katechizm". Wprowadził komunię pod dwiema postaciami i język narodowy w nabożeństwie. Zagadnienia reform liturgicznych przedstawił Luter w "Mszy niemieckiej" (1525). W 1534 ukazał się cały przekład Biblii na język niemiecki. Przekład odegrał ogromną rolę w historii kultury niemieckiej (m.in. w dziejach języka niemieckiego). Na wieść o zamiarze papieża Pawła III zwołania soboru powszechnego w Mantui (do decyzji soboru chciały się odwołać oba stronnictwa religijne w Niemczech: katolicy i protestanci), w 1537 Luter napisał "Artykuły Szmalkaldzkie" swoje wyznanie wiary podpisane także i przez innych teologów ewangelickich na specjalnym zjeździe. Schyłek jego życia wypełniała praca wykładowcy w Wittenberdze oraz kaznodziejstwo. Wypowiedzi Lutra, spisane podczas toczących się w jego domu tzw. rozmów przy stole ("Tischreden"), stanowią ważne źródło do tego okresu jego życia. Zmarł w rodzinnym Eisleben, a jego szczątki spoczywają w kościele zamkowym w Wittenberdze.

 

Za początek reformacji uznaje się 31 października 1517 roku; dzień, w którym Marcin Luter rzekomo przybił młotkiem swoje 95 tez do drzwi katedry w Wittenberdze. Mimo głębokiego utwalenia się tego symbolu w powszechnej świadomości, w rzeczywistości zdarzenie takie nigdy nie miało miejsca, a Luter swoje tezy przesłał zwykłą drogą służbową do swoich przełożonych. Legenda ta stworzona została przez przyjaciela Lutra, Filipa Melanchtona.

 

Trzy podstawowe zasady Reformacji:

  1. Biblia jest najwyższym autorytetem w sprawach wiary i życia chrześcijańskiego i nie może ona podlegać dogmatycznym interpretacjom ani papieża, ani instytucji Kościoła.
  2. Człowiek jest usprawiedliwiony przed Bogiem jedynie dzięki łasce przez wiarę.
  3. Każdy wierzący ma bezpośredni dostęp do Boga, z czego wynikają dwa wnioski natury praktycznej:
    • Spowiedź jest wymysłem katolicyzmu i służy nie wierze, lecz interesom Kościoła, zaprzecza bowiem bezpośredniej możności obcowania z Bogiem.
    • Każdy wierzący jest kapłanem (powszechne kapłaństwo wierzących).

 

Z encyklopedii

 

Eremici (z greckiego 'samotny'), zakonnicy, prowadzący życie pustelnicze, zachowujący regułą zakonną.

Asceza (gr. áskesis 'ćwiczenie') Wyrzeczenie się wszelkich przyjemności, dobrowolne i ciągłe umartwianie się w celu osiągnięcia doskonałości.

Obserwancja - w katolickim prawie zakonnym ściśle religijny sposób zachowania, przestrzegany obok obowiązującej reguły.

Egzegeza (gr. ekségesis 'objaśnianie') Specjalistyczne, naukowe objaśnianie tekstów literackich, głównie starożytnych i biblijnych.

Anabaptyzm (gr. anabaptistós 'powtórny chrzest') Powstały w Niemczech i Szwajcarii w XVI wieku ruch religijno-społeczny, który neguje ważność chrztu niemowląt i przedstawia często odmienną od katolickiej i luterańskiej ideologię.

 

Ugrywalnienie

 

Cóż jeszcze można dodać? Jak pewnie zauważyliście powyższa biografia jest dość rozległa. Jak wprawadzić tego pana do świata Warhammera? Urodził się w wiosce pod Middenheim, uczył się w szkołach, a potem wstąpił do Seminarium Sigmara Młotodzierżcy w Altdorfie. Tam poznał pobudki jakimi kieruje się większość kapłanów Sigmara. Poznał wszechogarniającą chciwość i coś, co wgryzało się w kult i w całą cywilizację od trzewii... Chaos. Zapragnął coś w tych sprawach zmienić. Napisał kilka odważnych dzieł, między innymi plan reform. To, jak można było przypuszczać, nie spodobało się większości konserwatywnego kleru, a samemu Wielkiemu Teogoniście także nie przypadło do gustu. Luter narobił sobie wrogów, został skazany na banicję. Ale odważny reformator spotkał się także z przyjaźnią. Obecnie przebywa w Wolfenburgu na dworze Halsa von Tassebricka - Księcia Elektora Ostlandu - w stolicy jednej spośród sigmaryckich prowincji Imperium i przekłada jakieś teologiczne księgi z Języka Klasycznego na Reikspiel. Czeka aż hałas koło jego osoby ucichnie.

 

Marcin Luter

Sz WW US S Wt Żw I A Zr CP Int Op SW Ogd
4 31 26 3 4 10 27 1 34 72 79 52 79 58

 

Umiejętności:

błyskotliwość
czytanie / pisanie
etykieta
gadanina
historia
krasomówstwo
mocna głowa
posłuch u zwierząt
prawo
rozpoznawanie magicznych przedmiotów
sekretny język - klasyczny
silny cios
szczęście
teologia
cichy chód w mieście

 

 

Autor: Rallat

 


Bibliografia: Multimedialna Encyklopedia Powszechna 2003, Witryny ewangelickie, Wikipedia - Wolna Encyklopedia

 

 

(c) Tawerna RPG 2000-2004, GFX by Kazzek, HTML by Darky