SAMOTNOŚĆ

 


Wyjechać, uciec
Za morze, za góry.
Od morza boleści,
Od krzyków wichury.

Bezdomny kupiec,
Którym się stałem
Ucieka od życia,
Którego nie znałem.

Wyśmiany przez ludzi.
Przez kobietę zraniony.
Zgubiony przez los -
Osamotniony...

Litości nie budzi
Ten, który czeka
Na miłość lub przyjaźń
Drugiego człowieka.

Jedynie wzgarda
I odrzucenie.
To pozostaje -
Nikłe wspomnienie.

Wspomnienie miłości.
Tej nieprzebranej,
Do tej jedynej
I doskonałej.

Tej, której życie
Składałem u stóp
I przysięgę miłości,
- Aż po sam grób -.

...Uciekła z klerykiem...
A mię teraz dławi niczym kość
Najstraszniejsze z ludzkich słów -
SAMOTNOŚĆ!

 

 

Autor: Drago

email: drago.axe@poczta.fm