![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
MAŁŻEŃSTWA WŚRÓD ELFÓW
Elfowie zawierali małżeństwa tylko raz w życiu, zawsze z miłości i nigdy pod przymusem. Małżeństwo w ich życiu było naturalną koleją rzeczy. Elfowie w większości przypadków pobierali się w czasach swej młodości lub niedługo po pięćdziesiątym roku życia. Bardzo często bywało tak, że wybierali oni swoją "drugą połówkę" już w dzieciństwie (przed 50 rokiem życia)- wtedy jednak młodzi, by się zaręczyć, musieli wpierw uzyskać zgodę obojga z rodziców. Natomiast jeżeli osiągnęli już tzw. "elfią pełnoletność" ;), zaręczyny ogłaszało się na spotkaniu dwóch zainteresowanych rodzin. Jeśli zaręczyny zostały przyjęte, młodzi obdarowywali się srebrnymi pierścieniami.
Zgodnie z prawem Eldarów zaręczyny trwały przynajmniej rok, ale w międzyczasie mogły zostać zerwane przez publiczne oddanie pierścienia. Wtedy oba pierścienie zakopywano i nigdy więcej nie służyły one za prezenty zaręczynowe.
Po roku od zaręczyn nadchodził czas na ustalenie i oficjalne ogłoszenie daty ślubu i przyjęcia weselnego. W tym celu urządzano specjalną imprezę, na zakończenie której młodzi stawali przed matką panny młodej i ojcem pana młodego, a oni, trzymając za ręce młodą parę, udzielali im swego błogosławieństwa. Żaden śmiertelnik nie słyszał treści tego błogosławieństwa, jednak jak powiadają Eldarowie, matka przyzywa na świadka Vardę, a ojciec - Manwëgo. Oboje wzywają również imię Eru. Następnie zaręczeni oddawali srebrne pierścienie, by w zamian dostać złote piercienie o delikatnej budowie. Należało je nosić na palcu wskazującym prawej ręki.
U Noldorów panował również zwyczaj polegający na tym, że matka panny młodej obdarowywała pana młodego klejnotem zawieszonym na łańcuszku lub umieszczonym w pierścieniu, natomiast ojciec pana młodego miał dać podobny prezent swej przyszłej synowej. Prezenty mogły być dawane tuż przed przyjęciem weselnym.
Wszystkie te ceremonie nie były zupełnie konieczne do zawarcia małżeństwa, stanowiły one jedynie formę grzeczności i próbę nawiązania kontaktu między dwiema rodzinami. Były aktem zawierania więzi, przyjaźni, którego ukoronowaniem było właśnie małżeństwo. Oczywiście w rozumieniu Eldarów nie było to nielegalne, jeśli młodzi brali ślub bez ceremonii, świadków, błogosławieństw bądź przywoływania imion Valarów i Eru. Częstokroć przecież w taki sposób zawierano małżeństwa w czasie wojny, na wygnaniu lub w podróży.
W ciągu całej historii nie odnotowano żadnego przypadku, by jeden Elf odbierał drugiemu małżonka/małżonkę siłą- było to wbrew prawom natury. Poza tym dusza Elfa zmuszonego do miłości natychmiast opuszczała ziemskie życie i przechodziła do Mandosa, zatem "akcja" ta się zupełnie nie opłacała, zwłaszcza, że Eldarowie potrafili od razu wyczuć w głosie i oczach, czy ktoś jest już po ślubie czy też jeszcze nie.
Poniżej przytoczę Wam tłumaczenie Prawa Iluvatera dotyczącego małżeństw wśród Elfów. Jest ono szczególnie ważne ze względu na podwójny ożenek Finwëgo, który to kłóci się ze stwierdzeniem zawartym na początku opracowania ("Elfowie zawierali małżeństwa tylko raz w życiu"). Prawo dotyczące zawierania małżeństw, które Mandos wygłosił do Eldarów:
To jest prawo Ilúvatara dla was, jak dobrze o tym wiecie - Jego dzieci. Pierworodny powinien tylko raz zawierać związek małżeński i nie mieć w życiu nikogo innego, dopóki trwa Arda. Prawo to jednak nie działa w przypadku Śmierci jednej ze stron. Bowiem na mocy prawa ustanowionego przez Ilúvatara i powierzonego Manwëmu, duch współmałżonka (zarówno męża jak i żony), porzucając ciało, musi bez względu na wszystko udać się do Mandosa, natomiast osoba żyjąca ma prawo powtórnie wziąć ślub. Jednak możliwe to jest jedynie wtedy, gdy poprzedni związek zostanie na zawsze rozwiązany. Zatem ta osoba, która jest w Mandosie, musi zostać tam do końca trwania Ardy, mając świadomość, że się nigdy więcej nie obudzi ani nie przyjmie formy cielesnej. Żaden żyjący Quendi nie może mieć dwóch małżonków jednocześnie. Jednakże to nie jest tak, że żyjąca strona z własnej woli ma prawo więzić duszę małżonka w Mandosie; zerwanie związku powinno się odbyć wyłącznie po wcześniejszym porozumieniu obu stron. Po zawarciu porozumienia, nim Mandos je zatwierdzi, musi upłynąć 10 lat Valarów. W międzyczasie każda ze stron może unieważnić wcześniejsze porozumienie, ale gdy Mandos już je zatwierdzi, a żyjący małżonek ponownie weźmie ślub, jest ono nieodwołalne dopóki trwa Arda.
Autor: Nimloth email: neldoreth@elbi.pl www: www.neldoreth.prv.pl
|
||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |