© 2000-2002 Tawerna RPG

 
 

-400 RD - Leśna Kraina jest niepodzielnie rządzona przez smoki, swoich 
pierwotnych władców. Król tego obszaru, czarny smok Thauglorimorgorus, czyje się 
już stary i martwi o przyszłe losy swego królestwa, zwłaszcza, że zaczynają się 
w jego granicach pokazywać elfy, które w przyszłości mogą przysporzyć mu i jego 
poddanym wielu kłopotów. 
-205 RD Rok Dobrych Łowów - Thauglorimorgorus, zwany Thauglorem Potężnym i 
Thauglorem Czarną Zagładą, przybywa na wezwanie Iliphara Nelnueve, zwanego 
Lordem Bereł, aby zadecydować jak ma potoczyć się zależność między smokami i 
elfami na terenie Leśnej Krainy. Nie mogąc dojść do porozumienia postanowili 
oddać się pod Sąd Boży, czyli pojedynek, po którym miała zostać wyłoniona rasa 
panująca w Cormyrze. Dzięki sprytowi i wiedzy na temat smoczej natury rozgrywkę 
wygrał Nelnueve. Smoki na mocy zawartego porozumienia opuściły lasy, którymi 
władały od wieków. 
-75 RD Rok Skórzanych Tarcz - Na terenie podległym elfom pojawiają się 
koczownicze gromady ludzi. Elfy zaniepokojone faktem, iż nowi mieszkańcy płoszą 
zwierzynę podczas ich polowań, sami zabijając licznych mieszkańców lasu 
postanowiły ich wyeliminować. Grupa elfich wojowników, którą dowodziła Alea 
Dahast, zniszczyła jedno z głównych siedlisk ludzi na terenach Cormyru, głównie 
w odwecie za śmierć kilku elfów zabitych przez najeźdźców. Niespodziewanie 
znalazła w ich obozie ludzkiego maga, który był przez barbarzyńców 
przetrzymywany. Baerauble Ethar zaciekawił elfkę bystrością swojego umysłu i 
został przyjęty do elfiej społeczności. 
6 RD Rok Ognistych Gwiazd - Ondeth Obarskyr razem z żoną Suzarą, dwoma synami i 
jeszcze kilkoma osadnikami osiedlają się na terenie gdzie jeszcze osiemdziesiąt 
lat temu ostatni ludzie na tym terenie zostali wycięci w pień. Do Ondetha 
przybywa Baerauble Ethar, przyjaciel elfów, który pragnie dowiedzieć się jakie 
są zamiary nowoprzybyłych. Stawia im warunki, na których mogą zamieszkiwać Leśną 
Krainę i zabiera Ondetha aby pokazać mu jak wyglądają władcy tej krainy czyli 
elfy. Założone zostaje miasto Suzail. 
16 RD Rok Odległego Grzmotu - Elfy zaniepokojone rozrastaniem się ludzkiego 
miasta postanawiają ukarać przybyłych. Zabijają najbardziej oddaloną od Suzail 
farmę, należącą do Mondara Bletha, zabijając przy tym jego i jego najbliższych. 
Kiedy Ondeth Obarskyr, założyciel pobliskiego miasta i jego nieoficjalny 
przywódca, Baerauble Ethar wyjaśnia mu prawdziwy powód masakry. Okazuje się, że 
elfy niepewne sytuacji politycznej w Suzail zażądały oficjalizacji przywództwa 
Ondetha w jego osadzie. Mimo groźby zniszczenia miasta Obarskyr odmawia. 
26 RD Rok Otwierających się drzwi - Ondeth Obarsyr umiera w wieku 
sześćdziesięciu lat. Faerlathan Obarskyr, najstarszy syn Ondetha, przybywa razem 
z Baeraublem Etharem na dwór elfiego władcy Iliphara Nelnueve, który wprowadza 
go w sytuację elfiego lasu. Przybycie zbrojnych ludzi z Arphoindem, synem 
zabitego przez elfy przed dziesięciu laty Mondara Bletha. W zaistniałej sytuacji 
Faertathan zgadza się zostać przywódcą Suzail. Jako dowód równości między nim a 
Ilioharem, elfi władca wkłada mu na głowę swój diadem. Baearule Ethar zostaje 
mianowany doradcą młodego władcy i tym samy pierwszym królewski magiem. 
245 RD Rok Burego Smoka - Po śmierci szalonego króla Boldovara, władzę w 
Cormyrze objął jego syn Itharl. Niestety okazał się on bardzo nieudolnym władcą 
i zamiast zajmować się sprawami państwa wolał interesować się nauką i sztuką. Na 
cormyrskim dworze zaczęły mnożyć się intrygi mające na celu zlikwidowanie go lub 
chociaż zastąpienie kimś bardziej na to stanowisko kompetentnym. Widząc 
zaistniałą sytuację Itharl postanowił abdykować, na rzecz swojej siostry 
Gantharli, która wyraża na to zgodę stając się tym samym pierwszą królową 
Cormyru. 
376 RD Rok Skaczącego Zająca - Baerauble Ethar, nadworny mag Cormyru, 
wspomagający swą radą jego władców od samego początku, zaczyna już czuć się 
coraz starszy i postanawia wybrać sobie następcę. Wybór pada na młodą acz 
utalentowaną czarodziejkę z Myth Drannor o imieniu Amedahasta. Dość szybko 
zapoznała się i zaprzyjaźniła z księciem Azounem, synem ówcześnie panującego 
Anglonda. Jej pierwszym osiągnięciem było udaremnienie zamachu na Azouna, 
dokonanego przez niezadowolonych przez panujące podatki Stalowych Lordów. 
432 RD Rok Morskich Książąt - Po śmierci Baeraublea Ethara Cormyr stopniowo 
pogrążał się w chaosie. W roku 429 RD do Leśnej Krainy zaraza, z którą nawet 
kapłani nie potrafili skutecznie walczyć, później nastąpiła inwazja smoków i 
orków. Kiedy król Duar wyruszył na wojnę z orkami jego własny teść sprzedał 
Suzail piratom za pięćset worków złota. Oderwało się również wiecznie 
sprawiające kłopoty Arabel, a wódź piratów Magrath Minotaur trzymał miasta 
Cormyru jako swój okup w międzyczasie czerpiąc z kasy państwa pełnymi garściami 
aby zapłacić swym najemnikom. Po tych trzech latach królowi Duarowi wraz z 
Amedahastą, jego nadworną maginią i dwudziestoma wiernymi mu ludźmi wdarł się do 
Dhelour i pokonał Magratha rozpoczynając tym samym powolną drogę do odzyskania 
swojego królestwa. 
629 RD Rok Pustego Paleniska - Za panowania króla Draxiusa część Bractwa 
Bitewnych Czarodziejów przy pomocy wpływowych kupców i mieszczan postanowiło 
przeprowadzić zamach na życie króla i jego starzejącej się nadwornej magini 
Amedahasty. Przywódcą powstania był Luthax, który był przywódcą tej organizacji. 
Zamach na króla udaremnił Thanderahast, młody mag, krewny Amedahasty, która 
rozprawiła się ze spiskowcami, i postanowiła wieść dalej spokojne życie wiedząc, 
że znalazła następcę na swoje stanowisko. Od tamtego czasu to właśnie 
Thanderahast był nadwornym magiem królów Cormyru. 
900 RD Rok Spragnionego Miecza - Cromyrem rządził wtedy król Galaghard, ale jego 
panowanie nie było łatwe. W tymże właśnie roku Leśna Kraina została zaatakowana 
przez Wiedźmowych Lordów, którzy dowodzili armią składającą się z goblinów, 
orków, ogrów i nieumarłych. Do ostatecznej bitwy pomiędzy tymi dwiema siłami 
doszło przy zachodnich krańcach Przepastnego Bagniska. Dzień wcześniej w okolicy 
pola bitwy pojawił się elfi pawilon, a wraz z nim władca elfów Othorion Keove, 
który jednakże odmówił ludziom pomocy w nadchodzącej bitwie. Poinformował 
jedynie królewskiego maga Thanderahasta, że jego odwieczny rywal Luthax jest w 
obozie wroga. Następnego dnia rozgorzała krwawa bitwa, w której armia 
Wiedźmowych Lordów została rozgromiona dzięki niespodziewanej pomocy elfów, 
która przyszła w najbardziej dramatycznym momencie bitwy. 
1018 RD Rok Smoczego Szału - Kolejny atak smoków nie był przez nikogo 
przewidziany. Największe miasta Cormyru zostały zaatakowane, ale właśnie Suzail 
ucierpiało najbardziej. Miasto było atakowane przez trzy smoki i przeciwko 
każdemu z nich wysłano odział zbrojnych. Jednakże po zabiciu wszystkich smoków 
okazało się że jest jeszcze jeden, mityczny purpurowy smok - Thauglorimorgorus. 
Po zaciętej bitwie smok został pokonany, a do tego czynu szczególnie przyczynili 
się książę Azoun II, który miał objąć tron po swoim ojcu Arangorze oraz 
Jorubhast, czarodziej, który miał zastąpić Thanderhasta na stanowisku nadwornego 
maga kiedy ten nie będzie już mógł piastować urzędu. 
1188 RD Rok Delikatnych Mgieł - Konflikt między Cormyrem a Sembią narastał. 
Młody król Cormyru Pryntaler oraz jego nadworny mag Jorunhast starali się 
przekonać Sembijczyków aby Marsember, w sprawie którego dotyczył się spór 
zostało miastem niezależnym, ale w obszarze wpływów Cormyru. Wysłannicy Sembii 
nie chcieli się na to zgodzić. Podczas wieczornej przechadzki wokół jeziora król 
został zaatakowany przez abraxusa, metalicznego stwora, który miał go zabić aby 
pertraktacje z Sembijczykami zostały zakończone. Króla na szczęście uratował 
Jorunhast unieszkodliwiając bestię i postanowił wykorzystać go przy rozmowach z 
Sembią. Po przedstawieniu abraxusa sembijskim dyplomatą oficjalne granice między 
Cormyrem, a Sembią zostały w bardzo krótkim czasie zatwierdzone. 
1227 RD Rok Ściany - Po uzgodnieniu stałej granicy między Cormyrem a Sembią, 
sytuacja miasta Mersambar stawała się coraz gorsza. Pętla królewskiej władzy 
zacieśniała się coraz mocniej wokół miasta, aż w końcu panująca rodzina Marliir 
musiała wypowiedzieć wrogie stosunki z Leśną Krainą aby osiągnąć wolność. 
Spowodowało to zbrojną interwencję króla Cormyru Dhalmass, który siłą zajął 
miasto. Niestety wkrótce po tym zarówno król jak i jego małżonka umarli w 
niewyjaśnionych okolicznościach. Królewski mag, Jorunhast w obawie przed krwawą 
zemstą stacjonujących w Marsembar wojsk cormyrskich namówił Rhodessa Marliira, 
który osobiście chciał zemścić się na królu Dhalmassie, przez którego jego 
rodzina upadła do opuszczenia miasta w przebraniu króla i udawaniu, że król z 
żoną zginęli już po opuszczeniu miasta, zabici przez gildię Ognistych Noży. 
Władzę po Dhalmassie przejął w tym samym roku jego syn Palaghard. 
1286 RD Rok Skały - Cormyrem rządził w tym czasie Salember, brat zmarłego przed 
dziewięcioma laty króla Azouna III, który zostawił po sobie syna niezdolnego 
jeszcze do władania państwem. Wtedy na prośbę nadwornego czarodzieja Cormyru, 
Jorunhasta zgodził się on rządzić w charakterze regenta. Teraz Rhigaerd 
postanowił upomnieć się o swoje dziedzictwo i w kraju wybuchła wojna domowa. 
Jorunhast namówił prawowitego króla do rozmów z jego wujem nie widząc innej 
możliwości zakończenia kryzysu, jednakże Salember nie zamierzał ustąpić i 
zaatakował Rhigaerda. Mag ratując prawowitego króla zmuszony był zabić regenta. 
Za ten uczynek Jorunhast musiał zostać wypędzony z Cormyru, ale otrzymał rozkaz 
aby na wygnaniu wyszkolić swego następcę i przysłać go aby pomagał synowi 
Rhigaerda. 
1324 RD Rok Grimuara - Azoun IV, syn króla Cormyru Rhigaerda i nadworny mag 
Vangerdahast, uczeń Jorunhasta, przemierzali Cormyr jako kawaler Balin i Bort 
Biegły, aby przyszły król mógł lepiej poznać swoje królestwo i pobrać nauki od 
uczonego maga. Podczas jednej z wędrówek zostali poproszeni przez przerażonych 
chłopów o pomoc w oczyszczeniu pewnego domu z duchów. Azoun zgodził się od razu 
widząc w tym szansę na zabicie nudy panującej na szlaku. Na miejscu spotkali 
poszukiwaczkę przygód, imieniem Kamara. Która oświadczyła, że owymi 
\\"duchami\\" jest prawdopodobnie grupka zbirów, którzy urządzili sobie w dworku 
kwaterę i razem z Azounem postanowiła ich przepędzić. Dopiero w środku okazało 
się, że jest ona tygrysołakiem. Mimo, iż młody książę walczył bardzo dzielnie 
udało jej się uciec przez okno. Z tego wydarzenia Azoun przekonał się, że nie 
wszystko jest zawsze tym, na co wygląda. 
1352 RD Rok Smoka - Król Azoun IV razem ze swoim nadwornym magiem Vangerdahastem 
oraz swoimi porucznikami ścigali samozwańczego króla Gondegala. Wojskom Azouna 
udało się go otoczyć dopiero w Arabel, jednakże na krótko przed planowanym 
atakiem na miasto okazało się, że Gondegal, a także jego najbardziej zaufani 
ludzi i gromadzony przez niego skarb zniknęły w niewyjaśnionych okolicznościach. 

1360 RD Rok Wieżyczki - Tuiganowie atakują Faerun, w tym Cormyr. Król Azoun IV 
zabija ich przywódce Chana. 
1369 RD Rok Rękawicy - Próba zabicia króla Azoun IV, królestwo pogrąża się w 
chaosie.