Od tego miesiąca rozpocznę opisywanie wszystkich znaczących ras tolkienowskiego Sródziemia. Może nie tak jakby to wynikało z udziału tych ras we "Władcy Pierścieni" (będę opierał się głównie na tej książce), ale według starodawnego spisu Entów:
"Masz zapamiętać kto żyje na świecie;
Najpierw wymieniasz cztery wolne szczepy:
Najstarsze Elfy, wszystkim przodujące;
Potem wymieniasz dzielne Krasnoludy;
Entowie z ziemi zrodzeni, jak góry;
Ludzie śmiertelni, co władają końmi..."
Hmmmmm.... nie też nie. Zaczniemy od samych Entów bo są najbardziej tajemniczą rasą, a elfy będą za miesiąc.
Rasa:Ent
wzrost: około 14 stóp;
wygląd: głębokie brązowe lub zielone oczy, skóra-kora, różna ilość palców;
znaki szczególne: "chodzące drzewo";
najwięksi wrogowie: orkowie;
cechy: powolni, cierpliwi, "nie pochopni".
Ent
Gdy w bukach wiosną pęka liść
I krąży sok w gałązkach;
Gdy leśny strumień w słońcu lśni,
Trzepoce w wietrze wstążka-
gdy pełny oddech, długi krok,
A powiew w wiatr się zmienia-
Wróć do mnie miła, by mi rzec,
Że piękna moja ziemia!
Żona Enta
Gdy wiosna gości pośród pól,
Gdy źdźbło nasieniu rade,
Gdy okwiat niby lśniący śnieg
Króluje ponad sadem,
Gdy słońce i wiosenny deszcz
Sad w wonny bukiet zmienia-
Zostanę tutaj, bo i tu
Tez piękna moja ziemia
Ent
Gdy lato ogarnęło świat,
A w południowym skwarze
Pod dachem liści drzewa śnią
Sen najpiękniejszych marzeń,
Gdy w lesie groty wabi chłód,
A wieczór tonie w cieniach-
Wróć do mnie, miła, by mi rzec,
Że lepsza moja ziemia!
Żona Enta
Gdy lato grzeje owoc drzew
I gdy dojrzewa w śliwach,
Gdy złote źdźbło i biały kłos-
Gdy już skończone żniwa,
Gdy jabłko źrałe, słodki miód
I coraz więcej cienia-
Zostanę tutaj gdzie mój raj,
Bo lepsza moja ziemia.
Ent
Gdy przyjdzie zima, kiedy mróz
Pościna lodem rzeki,
Gdy wstąpi noc, bezgwiezdna noc
Na niebie szlak daleki,
Gdy śmiercią wionie wschodni wiatr,
Zapukam do twej bramy-
I w mroźny deszcz, o, miła ma,
Na pewno się spotkamy!
Żona Enta
Gdy przyjdzie zima, ścichnie pieśń
I świat ogarną cienie,
Gdy gałąź z hukiem trzaśnie w pół,
Znów pójdzie w zapomnienie-
Zapukam wtedy do twych drzwi,
A kiedy się spotkamy
Pójdziemy razem w mroźny deszcz
Za domu twego bramy.
Oboje
Pójdziemy razem drogą dróg
Na zachód w obcą stronę-
I tam znajdziemy wreszcie kraj i szczęście wymarzone.
Historia
Teraz wyjaśnienie tej elfiej pieśni(dla mniej kumatych:))
Dawno temu, kiedy świat był jeszcze młody Entowie mieszkali ze swoimi żonami, na Sródziemiu rozciągał się wielki las, raj dla entów. Jednak ich żony wolały inne życie. Lubiły porządek dostatek i spokój, a to wedle ich rozumienia znaczyło, że każda rzecz ma pozostać tam gdzie one ją umieściły (coś jakby nauczyciel:)).
W ten sposób założyły ogrody. Entowie jednak dalej wędrowali po lasach, coraz bardziej oddalając się od swych kobiet.
Gdy ciemności ogarnęły Śródziemie Entowe Żony przeprawiły się za Wielką Rzekę, gdzie założyły wielkie ogrody. Nauczyły ludzi wielu rzeczy związanych z ogrodnictwem. W tym czasie gdy kobiety- Entowie były jak najbardziej realne o ich mężach zaczęły krążyć legendy. Jednak Fangorn żył dalej, gdy ogrody kobiet zostały ugorami zwanymi Brunatnymi Polami.
Entowie organizowali wyprawy mające na celu odnalezienie szczęścia z żonami. Początkowo były one długie i częste potem stawały się coraz krótsze i rzadsze (jak włosy:)) Wzywał ich Fangorn. Legenda głosi, że spotkają się i znajdą swe szczęście gdy oboje stracą wszystko. Połowa przepowiedni już się spełniła... Język
Mowy nauczyły ich elfy , które w dawnych czasach chciały się porozumiewać się ze wszystkimi żywymi stworzeniami. Mowa ich jest skromnie mówiąc długa:). Każda nazwa zawierała od razu historie rzeczy, o której mówiła. O rozciągłości tego języka bardzo dobrze świadczy to, że wie Entów trwał kilka dni. Wygląd
W oczy rzuca się przed wszystkim "różnorodność leśnego plemienia, mnóstwo rozmaitych kolorów, kształtów, sylwetek wyższych i niższych, cieńszych lub grubszych w pasie, o dłuższych lub krótszych ramionach i nogach, o różnej też ilości palców u rąk i stóp: od trzech do dziewięciu. Paru (...) przypominało buki czy może dęby. Lecz byli też podobni do kasztanowców, jesionów, do brzóz, jarzębin i lip. Kilku sędziwych brodatych entów przypominało drzewa bardzo stare, ale zawsze zdrowe i krzepkie. Entowie wysokiego wzrostu, silni, zgrabni i gładcy jak najmłodsze drzewka byli niewątpliwie młodsi, lecz dojrzali."